وقتی گدای فـــــــاطمه بودن برای ماست احساس میکنیم که دو عالم گــــــدای ماست با گریه بهر فــــــــــــــاطمه آدم عزیز است این گریه خانه نیست که دولت سرای ماست اینجا به ما حسین حسین وحی میشود پیغمبریم و مجلس زهـــــــــــــرا حرای ماست سلمان شدن نتیجه همسایگی اوست زهــــــــــــــــــــرا برای سیر کمال ولای ماست