🔆 معرفت نسبت به امام ✍ آنچه در واقعۀ عاشورا، اصل و ریشۀ همۀ فضیلت هاست، گوهر معرفت و شناخت امام حق است. یاران حسین علیه السلام، عاشورایی شدند و جاودانه گردیدند؛ چون امام خود را شناختند و با همین شناخت، تا پای جان با امام خویش ماندند و در نتیجه به فوز عظیم رسیدند. در مقابل، یزیدیان که از شناخت امام حق، بازماندند، به پیشوای باطل گرویدند و برای ابد، سعادت را باختند. در تاریخ آمده است زمانی که رویارویی دو لشگر قطعی شد، امام حسین علیه السلام آیۀ استرجاع را تلاوت نمود و چون علی اکبر علیه السلام، جوان رشیدش، علت را جویا شد، در جواب فرمود: «گویا به گوشم شنیدم که این کاروان به سوی مرگ می رود!» علی که سرشار از عرفان و شناخت است، پرسید: «آیا ما بر حق نیستیم؟!» و هنگامی که پدر، صحبتش را تأیید نمود، با افتخار فریاد زد: «اذاً لانبالی بالموت»؛ «در این صورت، ما را از مردن باکی نیست؛ بلکه برای آن، آغوش گشوده ایم!» آری! این گونه است که شناخت امام و راه و هدف او، آدمی را استوار و پایدار می کند. امروز نیز، منتظران عاشورایی باید با همۀ توان، مهدی آل پیامبر علیهم السلام را به عنوان مظهر حق و تنها راه منتهی به خدا بشناسند و حق و باطل و معروف و منکر را با او محک بزنند ؛ چرا که اگر جز این باشد قطعاً از مسیر حقیقت، گمراه شده و به دامن یزیدیان زمان، خواهند افتاد. اگرچه امروز، امام منتظران، غایب است؛ ولی کسب معرفت امام خواهد توانست که بین منتظران و امامشان، پیوند برقرار کند و منتظران را در همین عصر، در خدمت امام و اهداف او قرار دهد. 📚منبع : کتاب از فرات تا فرات