🌻پیامبران، امامان و بندگان صالح الهی همگی اهل فکر و تعقل بوده اند،
🌻از این رو امام صادق (علیه السلام) در منزلت ابوذر فرمود:
«بیش ترین عبادت اباذر که رحمت خدا بر او باد، اندیشه و عبرت اندوزی بود.»
🌻انسانهایی که با عقل اندیشه نکنند
و با چشم جانشان در دیدن حقایق دقت بخرج ندهند
در روز قیامت نابینا محشور می شوند.
🌻امام حسن عسکری (علیه السلام) این حقیقت را با گوشزد کردن آیه ای از قرآن برای اسحاق بن اسماعیل نیشابوری در طی نامه ای چنین بیان می کند:
🌻امام حسن عسکری (ع) با گوشزد این خطر که عده ای در جامعه عبادت را منحصر در انجام نماز
و خواندن نمازهای مستحبی
و گرفتن روزه های واجب و مستحب می دانند، بدون آنکه در رمز و راز آن اندیشه کنند
و یا در زمان و اوضاع آن تعقل نمایند، جایگاه ویژه اندیشه و تفکر را این گونه بیان می فرماید:
🌻لیست العبادة کثرة الصیام و الصلوة و انما العبادة کثرة التفکر فی امر الله
🌻عبادت به بسیاری نماز و روزه نیست، همانا عبادت تفکر بسیار در امر خداوند است.
🌻فکر و اندیشه، و یا تامل و تدبر آن گاه ارزش حقیقی و عینی خویش را نشان می دهد که
منجر به ایمان و عمل و تلاش شود
🌻وگرنه تفکری که بدنبالش ایمان و عمل نباشد۰ مطلوب و کارساز نیست.
🌻ایمان برگرفته از اندیشه بدنبال خود عمل و یاد خدا و همچنین انجام عبادت را در پی دارد،