ابوحمزه ثمالی (فراز 1) اِلهي لا تُؤَدِّبْني بِعُقوُبَتِكَ، وَلا تَمْكُرْ بي في حيلَتِكَ، خدايا مرا به كيفرت ادب منما، و با نقشه ‏اي با من نيرنگ مكن، مِنْ اَيْنَ لِيَ الْخَيْرُ يا رَبِّ، وَلا يوُجَدُ اِلاّ مِنْ عِنْدِكَ، پروردگارا از كجا برايم خيري هست، درحالي‏كه جز نزد تو يافت نمي‏شود، وَمِنْ اَيْنَ لِيَ النَّجاةُ، وَلا تُسْتَطاعُ اِلاّ بِكَ، و از كجا برايم نجاتي است، درحالي‏كه جز به تو فراهم نمي‏گردد، لاَ الَّذي اَحْسَنَ اسْتَغْني عَنْ عَوْنِكَ وَرَحْمَتِكَ، نه آن‏ كه نيكي كرد از كمك و رحمتت‏ بي ‏نياز شد، وَلاَ الَّذي اَسآءَ وَاجْتَرَءَ عَلَيْكَ، وَلَمْ يُرْضِكَ خَرَجَ عَنْ قُدْرَتِكَ، و نه آن‏ كه بدي كرد و بر تو گستاخي روا داشت و تو را خوشنود نساخت از عرصه قدرتت بيرون رفت يا رَبِّ يا رَبِّ يا رَبِّ پروردگارا، پروردگارا، پروردگارا.... (بگويد تا آنكه نفس قطع شود) بِكَ عَرَفْتُكَ، وَاَنْتَ دَلَلْتَني عَلَيْكَ، وَدَعَوْتَني اِلَيْكَ، تو را به تو شناختم، و تو مرا بر هستي خود راهنمايي فرمودي، و به سوي خود خواندي، وَلَوْلا اَنْتَ لَمْ اَدْرِ ما اَنْتَ، اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذي اَدْعوُهُ فَيُجيبُني، و اگر راهنمايي تو نبود، من نميدانستم تو كه هستي؟، سپاس خداي را كه مي‏خوانمش و او جوابم را مي‏دهد، وَاِنْ كُنْتُ بَطيـئاً حينَ يَدْعوُني، وَالْحَمْدُ للهِِ الَّذي اَسْئَلُهُ فَيُعْطيني، گرچه سستي‏ مي‏كنم گاهي كه او مرا مي‏خواند، و سپاس خداي را كه از او درخواست مي‏كنم و او به من عطا مي‏نمايد، وَاِنْ كُنْتُ بَخيلاً حينَ يَسْتَقْرِضُني، گرچه بخل مي ‏ورزم هنگامي كه از من قرض بخواهد، وَالْحَمْدُ للهِِ الَّذي اُناديهِ كُلَّما شِئْتُ لِحاجَتي، و سپاس خداي را كه هرگاه خواهم براي رفع حاجتم صدايش كنم، وَاَخْلوُ بِهِ حَيْثُ شِئْتُ لِسِرِّي بِغَيْرِ شَفيـع فَيَقْضي لي حاجَتي، و هرجا كه خواهم براي رازونياز با او بي ‏پرده‏ خلوت كنم و او حاجتم را برآورد، اَلْحَمْدُللهِِ الَّذي لا اَدْعُو غَيْرَهُ، وَلَوْ دَعَوْتُ غَيْرَهُ، لَمْ يَسْتَجِبْ لي دُعآئي، سپاس خداي را كه غير او را نمي‏خوانم، كه اگر غير او را مي‏خواندم دعايم را مستجاب نمي‏كرد، وَالْحَمْدُ للهِِ الَّذي لا اَرْجُو غَيْرَهُ، وَلَوْ رَجَوْتُ غَيْرَهُ، لاََخْلَفَ رَجآئي، و سپاس خداي را كه به غير او اميد نبندم، كه اگر جز به او اميد مي‏بستم نااميدم مي‏نمود، وَالْحَمْدُ للهِِ الَّذي وَكَلَني اِلَيْهِ فَاَكْرَمَني، وَلَمْ يَكِلْني اِلَي النّاسِ فَيُهينُوني، و سپاس‏ خداي را كه مرا به خويش وا گذاشت، ازاين‏رو اكرامم نمود، و به مردم وا نگذاشت تا مرا خوار كنند، ّوَالْحَمْدُ للهِِ الَّذي تَحَبَّبَ اِلَيَّ وَهُوَ غَنِيٌّ عَنّي، و سپاس خداي را كه با من دوستي ورزيد، درحالي‏كه از من بي ‏نياز است، وَالْحَمْدُ للهِِ الَّذي يَحْلُمُ عَنّي، حَتّي كَاَنّي لا ذَنْبَ لي، و سپاس خداي را كه بر من بردباري مي‏كند تا آنجاكه گويي مرا گناهي نيست! فَرَبّي اَحْمَدُ شَيء عِنْدي وَاَحَقُّ بِحَمْدي، پروردگارم ستوده‏ ترين موجود نزد من بوده و به ستايش من سزاوارتر است. 🔸https://eitaa.com/joinchat/3525050394C01512cc3d2 🆔@BONYAD_SAHIFEH 🌐https://ssif1.ir ❤️این پیام  را  حداقل  به دو✌️نفر ارسال کنید تا شماهم خادم صحیفه  سجادیه  باشید.