«چهره هایی در یک آئینه»
دیروز در دورهمی دوستانه ای یکی از حضار که سالهاست بین ایران و آلمان تردد دارد می‌گفت: بعد از شروع نسل کشی در غزه ، علیرغم حمایت علنی دولت آلمان از صهیونیست ها ، چنان خشمی در ملت آلمان نسبت به یهودیان آلمانی ایجاد شده که یهودیان افراطی که معمولا لباس و ظاهر ویژه ای دارند کمتر جرات میکنند در معابر عمومی ظاهر شوند. حتی درون مدراس آلمان نیز دانش آموزان یهودی را بخاطر عدم آسیب رسانی به آنها در کلاس های خصوصی تری جا داده اند.
غیر ممکن است که این پتانسیل جهانی علیه صهیونیسم و محرک اصلیش در نسل کشی یعنی ایالات متحده را که در همه ملت های جهان از جمله ملت ایران وجود دارد را زیباکلام و ظریف ندانند. اما سوال این جاست چرا یکی بدنبال تقدیس صهیونیست ها و دیگری تسلیم در مقابل ترامپ در رسانه های بین المللی هستند؟
زیبا کلام به دروغ با مقدس کردن نتانیاهو خود را نمادی از "ملت" و ظریف با تن دادن به تحقیر تسلیم در مقابل ترامپ خود را نمادی از "دولت" ایران معرفی میکنند و به دنیا این پیام را میدهند که در ایران فرد یا افرادی که با این مسیر مخالفند نه "مقبولیت" ملت را دارند و نه مشروعیت "دولت" را !!!
زیباکلام و ظریف "چهره هایی در یک آیینه" هستند.
آیینه ای که اگر درست به آن نگاه کنیم چهره های شیاطین زمینه ساز پذیرش قطعنامه ۵۹۸ پس از سقوط فاو در فروردین ۶۷ ، همان تصویرسازان خستگی ملت و دولت از جنگ را در آن می بینم تا مسئولیت ادامه جنگ و هزینه های آن را بعهده "رهبری انقلاب" بگذارند.
اگر از تاریخ عبرت نگیریم باید منتظر اتفاقات غیر قابل پیشبینی باشیم.
عمران علیزاده
۸ بهمن ۱۴۰۳