خاطرات نوه (۳۶) ترویج شکوه و شکایت یکی از راه های نابودی یک رژیم، ایجاد نارضایتی در مردمش نسبت به آن رژیم است. در ایران بایستی کاری می کردیم تا فقیر و غنی، با سواد و بی سواد، پیر و جوان، زن و مرد و .... از رژیمش شاکی باشند. از اینرو یک اتاق فکر تشکیل شد. معضلات و مشکلات اقشار مختلف را در آوردیم. و دلیل هر کدام از کمبودها را بخشی از نظام ایران معرفی می کردیم. باید به جای شکر، قناعت و تلاش ، شکوه و شکایت بخشی از فرهنگ مردم می شد. به نحوی که بیخود و بی جهت از نظامشان شاکی می شدند و حتی بالاتر از خدا و دینشان هم شکوه می کردند. با یک برنامه منسجم، کاری کردیم که خیلی از ایرانی ها کم کاری های خودشان را گردن حکومتشان بیاندازند و شکوه و شکایت یک فرهنگ عادی در ایران شود. مثلا کاسب و بازاری، کم فروشی، گران فروشی، بی انصافی و ... های خودش را نبیند و دنبال بهانه ای برای آنها بوده، تقصیرات خودش را توجیه و گردن حکومت بیاندازد. ادامه دارد... ╭┅───🇮🇷✊🇮🇷┅╮ https://eitaa.com/Basijvelayat1 ╰┅──────┅