👆👆👆 ⚫️ مقام حضرت خدیجه(سلام الله عليها) در پیشگاه خداي متعال ♦️ابوسعید خدری می گوید: «رسول خدا(صلي الله عليه و آله وسلم) فرمود: 🔺وقتی که در شب معراج، جبرئیل مرا به سوی آسمان ها برد و سیر داد، هنگام مراجعت، به جبرئیل گفتم: آیا حاجتی داری؟ 🔺جبرئیل گفت: 🔺حاجت من، این است که سلام خدا و سلام مرا به خدیجه برسانی. 🌸 پیامبر خدا [صلي الله عليه و آله و سلم] وقتی به زمین رسید، سلام خدا و جبرئیل را به خدیجه(سلام الله عليها) ابلاغ کرد. 🔺خدیجه (سلام الله عليها) گفت: 🔸«إِنَ اللَّهَ هُوَ السَّلَامُ وَمِنْهُ السَّلَامُ وَ عَلَى جَبْرَئِيلَ السَّلَامُ وَ عَلَیکَ یا رَسُولَ اللهَ السَّلامُ وَبَرَکاتُه؛ همانا ذات پاک خدا سلام است و از اوست سلام و سلام به سوی او بازگردد. و بر جبرئیل سلام باد و اي رسول خدا سلام و برکات خدا بر تو باد». 📚 محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج 16، صص 7 و 8. ⚫️ مقام حضرت خدیجه(سلام الله عليها) از نگاه پیامبر اعظم (صلي الله عليه و آله) 🔹عایشه يکي از همسران پیامبر(صلي الله عليه و آله) پس از رحلت خدیجه(سلام الله عليها)، علاقه و محبت شدید پیامبر(صلي الله عليه و آله) به خدیجه کبري(سلام الله عليها) را این گونه بيان می کند: 🔺«من خدیجه را هرگز ندیده بودم، اما آن چنان که بر خدیجه حسد ورزیدم، بر هیچ یک از همسران پیامبر، رشک نبردم؛ چرا که پیامبر او را بسیار یاد می کرد...[📚 مستدرک صحیحین، ج 3، ص 186] 🔺او از خانه بیرون نمی آمد، مگر آنکه خدیجه را یاد می کرد و او را به نیکی ستایش می نمود...[📚 الاستیعاب، ج 2، ص 721] 🔺و از ستایش او و استغفار برای او، دل تنگ و خسته نمی شد...[📚 سیر اعلام النبلاء، ج 2، ص 82] 🔺هرگاه رسول خدا گوسفندی را ذبح می کرد، می گفت: آن را به دوستان خدیجه هم بدهید. سرانجام، روزی علت این کار را پرسیدم. فرمود: من دوست خدیجه را هم دوست دارم.[📚 الاصابه، ج 4، ص 275]» ⚫️ مقام حضرت خدیجه(سلام الله عليها) در بيان دیگران 🔹ابن مجر که از علمای برجسته اهل تسنن است، می گوید: 🔺«از امتیازات خدیجه، آن است که او همیشه پیامبر[صلي الله عليه و آله و سلم] را گرامی می داشت و سخن او را چه قبل از بعثت و چه بعد از بعثت، تصدیق می کرد». 📚 الاصابه، ج 4، ص 275. 🔸سلیمان الکتانی، یکی از ادبای مسیحی عرب، خدیجه (عليها السلام) را این چنین توصیف می کند: 🔺«خدیجه[عليها السلام]، دوستی خود را به همسرش بخشید، درحالی که احساس بخشش نمی کرد، بلکه احساس می کرد که از او محبت و دوستی می گیرد و همه سعادت را از او کسب می کند. ثروتش را به او بخشید و حال آنکه احساس نمی کرد که می بخشد، بلکه احساس او این بود که از او هدایت را که بر همه گنج های روی زمین برتری دارد، کسب می کند». 📚 ابن حجر، فتح البارى، ج ۷، ص ۱۳۷. https://eitaa.com/Basir_MN 👇👇👇