نگه ی خاکستری رنگ ساختمان کنار محوطه را باز کرد و بعد یک نفر را برای ترجمه فرا خواند بلافاصله یکی از مترجمین از بین جمعیت بلند شده به سمت او رفت و پس از ادای احترام کنار او ایستاد ،... ... سرباز عراقی با نگاهی آکنده از خشم و نفرت سر تا پای مترجم را برانداز کرده و از او خواست که شش نفر را برای آب دادن به اسرا صدا کند و او این کار را کرد ، اسرای داوطلب سطلها را گرفته و با هدایت و همراهی آورنده ی سطلها ، به داخل ساختمان رفته و چند دقیقه بعد با سطلهای پر از آب برگشتند آب گرمی که از شیرهای آب توالتها پر شده بود ، سرباز کلیددار عراقی با کمک مترجم خطاب به اسرا گفت که بعد از خوردن آب بین اتاقهای داخل ساختمان تقسیم میشوید ، بقیه ی شب را استراحت کنید ، صبح فردا برای خوردن صبحانه شما را به محوطه برمیگردانیم ، آب دادن به اسرا حدود یک ساعت طول کشید ، بعد از آن ، سطلها جمع آوری شده و به سرباز آورنده ی آنها برگردانده شد ، دو سرباز کابل بدست وارد ساختمان شدند ، دو سرباز کابل بدست دیگر نیز در دو طرف درب ورودی ساختمان ایستادند ، سرباز کلیددار هم به کمک مترجم به اسرا برپا داده و از آنها خواست که به ستون یک وارد ساختمان شوند ، ساختمانی سیمانی و بدقواره به ارتفاع حدود چهار متر که هیچ پنجره و روزنه ای رو به بیرون نداشت! هر اسیری قبل از ورود به ساختمان با دو ضربه ی همزمان کابل شمارش میشد و هر چند نفر که شمارش میشدند ورود اسرا به ساختمان برای چند لحظه متوقف شده و سپس با اشاره سرباز کلیددار دوباره از سر گرفته میشد ، این روند تا زمانی ادامه پیدا کرد که از جمع اسرا فقط چند نفر مجروح بد حال و یک مترجم در محوطه باقی مانده بودند ، در بین مجروحین نوجوانی بود که اصابت تیر به گلویش سوراخی در‌ ناحیه مری و زیر حلق او ایجاد کرده بود !! آبی هم که میخورد بخش بیشترش از آن سوراخ بیرون ریخته و پائین نمیرفت ، حتی چند باری که بقیه ی اسرا آبی خورده بودند این نوجوان نتوانسته بود آب درستی بخورد!! و همچنان تشنه کام بود!! سرباز کلیددار ساختمان به سربازان کابل به دست گفت که اینها را شمارش کرده و با فاصله از همدیگر در راهرو جایشان دهید ، و سربازان در نهایت شقاوت ما را هم مانند سایر اسرا با ضربات کابل شمارش و تا داخل ساختمان بدرقه کردند و ما هم ناگزیر با خزیدن روی زمین بالاخره خود را به داخل ساختمان رساندیم و در نقاطی که در راهرو مشخص کردند نشستیم!!!.... ادامه دارد....