کلمات اسبان منند چه خوشبختی بزرگی ست وقتی کلماتت را بر آغل گوسفند می نویسند و بر اسطبل اسبان و بر تنور پیرزنان. چنین کلماتی خوشبختند چون آزادند و رها، چون در زندان کاغذ نمانده اند و در حبس کتاب. کلمات اگر به دیدار مردم بروند، زنده می مانند و گرنه چه محکومیت تلخی ست مردن در قفسه کتاب ها، بی آنکه کسی تو را بخواند، بی آنکه کسی تو را بفهمد. ✍#عرفان_نظرآهاری https://eitaa.com/Bayynat