تکیه به عمل هلاک می کند... هر کس نجات یافت خدا نجاتش داده نه عملش، درست است که عمل کرده لکن خداست که اثر به عمل او داده است. تا خدا نخواهد محال است. در مادیات نباید بگوئی زرنگیم، زور بازویم، نیش قلمم، نطقم و... در معنویات نیز همین است تکیه به نماز و روزه یا خوف در جای خود غلط است، انسان باید بداند اگر از آتش دوزخ رهید تنها به خاطر ورعش نبود بلکه خدا او را یاری کرده است، خدا او را منزه فرموده که آتشی نشده. و بهشتی که شد بداند که توفیق عمل و اثر دادن به آن از خداست. گاه میشود که انسان به خیال خودش کوه کوه عمل دارد در حالیکه در واقع به اندازه کاهی وزن ندارد، بنابراین امیدش چه در امور مادی و چه معنوی اسباب هر کدام نباشد بلکه در هر حال خدا خدا. استعاذه https://eitaa.com/Bayynat