گدای مشهوری بود به نام «عباس دَوس» که در گدایی مشهور بود. روزی در حمام جوانی به نزد او آمد و گفت: «می‌خواهم از تو گدایی یاد بگیرم و شاگرد تو باشم» عباس دَوس گفت: «گدایی شاگردی نمی‌خواهد، فقط سه قانون مهم دارد: ۱- گدایی کن از هر کسی که باشد ۲- گدایی کن هرجا که باشد ۳- حاصل گدایی را قبول کن هرچه باشد» سپس عباس دَوس وارد حمام شد و به نوره‌خانه رفت تا موهای زائد بدنش را از بین ببرد. ناگهان همان جوان به در زد و گفت: «در راه خدا به من کمک کنید!!!» عباس گفت: «من عباس دوس ، استاد همه‌ی گدایان هستم. از من هم گدایی می‌کنی؟!! گفت: «خودت گفتی گدایی کن از هر کسی که باشد!!! پرسید: «آخر در نوره‌خانه‌ی حمام که من لخت مادرزادم؟» گفت: «خودت گفتی گدایی کن هرجا که باشد!!» پرسید: «فعلاً مقداری نوره(واجبی) و موی زائد!! بدنم موجود است. قبول می‌کنی؟» جوان دستش جلو آورد و گفت: «قبول می‌کنم!! خودت گفتی حاصل گدایی را قبول کن هرچه باشد!!» عباس دوس گفت: «احسنت که یک روزه توانستی تمام درس‌های من را یاد بگیری!» نقل به مضمون از کتاب لطائف‌الطوائف حالا ما ملت ایران شده‌ایم شاگرد ممتاز «عباس دَوس» هر سهمیه‌ای و صفی باشد، هرکجا، هرچه، هر مقدار ما آنجا حاضریم صف سبد کالاست مردم با ماشین‌های چند صد میلیون تومانی با عجله می‌روند که در اول صف باشند برای یارانه پولدارها زودتر از فقیران ثبت نام می‌کنند. چند سال پیش صف شیر یارانه‌ای هم شلوغ شد (توسط مردمی که قبل از آن شاید اصلا سراغ شیر پاستوریزه نمی‌رفتند) به كجا داريم ميريم... https://eitaa.com/Bayynat