🌀سخنرانی‌ دکتر برهان حقیقی در شيراز در اختتامیه دومین کنگره بین المللی سکته مغزی اصولا این شیرازیها آدم های تنبلی هستند یعنی از دو هزار و پانصد سال پیش تنبل بودند. مثلا این ستون های چند ده متری کاخ تاچارا و آپادانا را که میبینید اسلاف این شیرازی ها همین طور لمیده و خمیده علم کردند و بر فراز آن آسمانه ی پرنیان زدند، بدون هیچ زحمتي، بعد از حمله اعراب اولین شهر- دولت را در زمان ال بویه همین شیرازی های تنبل برآوردند. نمونه های این تنبلی شیرازی ها در تاریخ زياداست. مثلا این سعدی را نگاه کنید از روی تنبلی محض نصف كره زمين را گشت و تجارب آن را در گلستان و بوستان چنان جاودانه کرد که هنوز که هنوز است اگر بخواهیم زندگی اجتماعی عقلانی داشته باشیم باید از رویشان مشق بنویسیم. یاهمین حافظ همین جور بي برنامه وبدون سرمایه فکریِ ” قران زبر بخوانی در چارده روایت” یک غزلهایی از خودش صادر میکرد و بعد هم از بس تنبل بود آنها را بازنویسی و بهنویسی نمیکرد که سالها بعد مصححانش انگشت به دهان بمانند که بالاخره” من و ساقی به هم تازیم و بنیادش براندازیم “یا” من و ساقی به هم سازیم و بنیادش براندازیم” اصولا این شیرازیها از بس تنبل اند بسیار هم اهل حزب باد هستند. مثلا همین جهانگیرخان صور اسرافیل شیرازی که اصلا حوصله ی مخالفت با محمد علی شاه را نداشت و همینجور کاهلانه گوشه زندان باغشاه در غل و زنجیر جان به جان آفرین تسلیم کرد من نمیدانم با این تن آسانی این شیرازی ها چگونه اولين شهر با لوله کشی آب شدند؟ چگونه اولین لوله کشی‌ گاز طبیعی را داشتند؟ چگونه قطب پیوند اعضا ایران هستند؟ دانشگاههایش چطور با یک دهم بودجه مرکز ، حداقل به همان اندازه مقاله های اصیل تولید میکنند؟ و چگونه چرخ اقتصادش اگر نه خیلی با صنعت لااقل با ساخت وساز و تجارت میگردد؟!!! روزی که یکی دو سال پیش تصمیم گرفتیم که این کنگره را برگزار کنیم: «ندانستم که این سودا مرا زین سان کند مجنون دلم را دوزخی سازد دو چشمم را کند جیحون» .برای برپایی این کنگره چهارده هزاروهفتصد ونود وپنج لیتر قهوه و نسکافه، و سه میلیارد و هشتصد و پنجاه و سه میلیون و دویست و یازده پیکو گرم نورآدرنالین و یک عدد خیلی‌ بزرگتری آ تی‌ پی‌ مصرف شده است. همین الان هم معاونت پژوهشی وزارت بهداشت و دفتر حفاظت منافع ایران در آمریکا اسم من را در لیست مزاحم تلفنی ثبت کرده اند. این کنگره کوچک با حدود ۴۰۰ شرکت کننده، ۶ سخنران خارجی‌،۴۰ سخنران داخلی‌، ۶ کارگاه عملی‌، ۱۰ عمل سنگین با مشارکت جراحان بین‌المللی را هم بگذارید به حساب تنبلی مفرط شیرازی ها. این کنگره را تقدیم میکنم به‌اندک کوچه باغهای‌ مانده ی قصرالدشت، به آن بنگاه محصور در سروناز باغ ارم، به حوض سعدیه که در آن سکه می اندازیم، به حافظیه در پاییز، به خیابان وصال که قدمگاه عشاق نسل قبل من بود، به سینما سعدی و ملاصدرا ، به قلب دنیا چهارراه زند. این کنگره را تقدیم میکنم به شهرم که مکان نیست ، منش است. به روا داری ارجمند مردمان شهرم که غریب گداز نبوده اند ونیستند، به فلسفه ی زندگی مردمان اصیلش که میدانند عطر بهار نارنج اردیبهشت شیراز ابدی نیست. لذت لحظه را میفهمند. این کنگره را تقدیم میکنم به پدرم زوربای ایرانی ومادرم عظمت سازگاری .به زنم شاخ نبات ودخترم نور دیده. بخاطر همه ساعتهایی که به خاطر این کنگره پای تلفن وکامپیوتر از انها دریغ کردم. سی‌ و یک سال پیش دراوج جنگ ایران و عراق قرار بود ، کنفرانس سران سازمان عدم تعهد در بغداد برگزار شود. صدام هم بغداد را دومین شهر امن جهان خوانده بود.یه مرد مثل یه کوه بلند ،مثل یه خواب کوتاه ، شکاری اش را پراند و رفت و رفت ، سپر محافظتی بغداد را شکست وپالایشگاه الدوره را زد. وقتی داشت برمیگشت ، شکاری اش را زدند . باوجودی که می توانست اجکت کند و اسیر شود ، هواپیمایش را به هتل محل برگزاری کنفرانس در بغداد کوباندو آتش زد به جان دشمن. همه ی رنج و سرمستی برگزاری این کنگره را تقدیم می کنم به شرف شیراز خلبان شهيد، " عباس_دوران" به افتخار خانواده اش به پا می ایستیم. " دکتر افشین برهان حقيقى" https://eitaa.com/Bayynat