بسم الله الرحمن الرحیم 🔹برداشته ام آنچه بگذاشتنی ست بگذاشته ام آنچه برداشتنی ست🔹 اینکه یکی دو نفر سرکلاس خمیازه بکشند و گاهی چرتی بر آنها غلبه کند خیلی دور از انتظار نیست، اما اینکه همه افراد خواب آلود و خسته و بی انرژی باشند جای تأمل دارد. اینها صحنه‌هایی ست که این روزها به کرّات دیده می شود. تعجبم را ابراز کردم و گفتم: حادثه جدیدی رخ داده که من بی خبرم؟ گفتند:باز هفته های آخر اسفند ماه شده و بدو بدوهای بی وقفه برای خانه تکانی، خرید لباس و مواد خوراکی برای عید. سری تکان دادم و لبخندی زدم.... ادامه دادند..... اینها که چیزی نیست برخی از افراد حتی وسایل و لوازم منزل مثل پرده،مبلمان، فرش و.... را هم تعویض می کنند و بدو بدوی مضاعفی برای این امور دارند. گفتم:بله به وضوح خستگی و خواب آلودگی در چهره شهر پیداست. کلافگی از ترافیک های سنگین و استرس برای انجام و اتمام کارها را در رفتار مردم و اطرافیان می بینم، اما مگر اتفاقی افتاده؟ یا قرار است بیافتد؟ گفتند:خب بله، سال جدید نزدیک است باید آماده باشیم. گفتم:امروز چندم اسفند است؟ همه با هم جواب دادند سیزدهم... گفتم:چندم شعبان است؟ تقریبا همه سکوت کردند و از یکدیگر می پرسیدند چندم است؟ هر کدام با شک و تردید جوابی دادند که معلوم بود کاملا از ماه شعبان غافلند اما از اسفند...... یاد سخنان استادی افتادم که همیشه می گفتند بهار و عوض شدن سال برای طبیعت است خوش به حال طبیعت، به من و شما چه مربوط؟ طبیعت حرکتی کرده رشد و پیشرفت کرده حالا نتیجه حرکت خود را که بهار است می بیند. من و شما چه حرکتی، چه رشدی کرده ایم؟ اگر حرکت و رشدی برایمان اتفاق افتاد و بهار ما از سر رسید آنگاه باید سرخوش باشیم و عید برپا کنیم. سکون و ثبوت و درجا زدن ما که جشن ندارد...... گفتند:مگر این کارها نظافتها خریدها اشکالی دارد؟ مگر جشن گرفتن ایرادی دارد؟ گفتم: مسلما نه، اشکال جایی ست که جلو پرداختن به خود، جلو رشد و جلو استفاده من از ایام خاص تکرار نشدنی را بگیرند.ایراد آنجاست که من از ارزش وجود خود غافل باشم و ابزارها و وسایل برایم ارزشمند. بزرگان و خواص شعبان را آخر سال می گیرند، ما در آخر سال چه می کنیم؟ حساب و کتابهایمان رو انجام می دهیم، بدهکاری و بستانکاری ها را مشخص و پرداخت می کنیم تا برای سال جدید حق و دینی به گردنمان نباشد. بزرگان هم همین کار را می کنند در شعبان حساب و کتابشان را با خود، با خلق و با خدا صاف می کنند تا پاک وارد سال جدید یعنی رمضان بشوند،اما الان ما حتی نمی دانیم چندمین روز ماه شعبان است...... ماه شعبانی که ماه پیامبر است پیامبری که شبهایش را به شب زنده داری و روزهایش را به روزه داری می گذراندند تا با بهترین حال و اَحسن احوال وارد رمضان شوند، اما ما به چه می گذرانیم......به اموری که ما را حتی از واجباتمان هم باز می دارد..... افسوس که آنچه برده ام باختنی ست بشناخته‌ها تمام نشناختنی ست بگذاشته ام هرآنچه باید برداشت برداشته ام هرآنچه انداختنی ست https://eitaa.com/Bayynat