‏وقتی در حوالی قرن سیزده میلادی، در ایران عالیجناب ‎سعدی سرودند: بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند هم‌زمان در اروپا، وایکینگ‌ها و ژرمن‌ها از جمجمهٔ افراد قبایل شکست‌خورده، پیاله می‌ساختند و خون آن‌ها را می‌نوشیدند! سعدی بی‌شک برای یک انسان کافی‌ست و تک تک کلمات سعدی همگی درس زندگی‌ست که احتمالاً نسل جدید که عادت کرده به دیدن نصایح یک سری بلاگر، در صورت آشنایی با تفکر جادوگر واژه‌ها بهتر"تر" زیست خواهد کرد. همچنین خالق یکی از تراژیک ترین اشعار عاشقانه‌ی فارسی‌ست که در آن متذکر می‌شود که با وجود ِ نبود ِ معشوق، عاشق همچنان عاشق است، آیا این عشق حقیقی نیست(؟)؛ با این همه بیداد ِ او، "وین عهد ِ بی بنیاد ِ او"، در سینه دارم یاد ِ او، یا بر زبانم می‌رود..‌. +دیر آمدى اى نگار سرمست زودت ندهیم دامن از دست معشوقه که دیر دیر بینند آخر کم از آن که سیر بینند +کنسرت بزرگداشت سعدی 1386 یکم اردیبهشت یاد روز سعدی استاد سخن و معلم اخلاق بزرگداشت ِ جادوگر واژه‌ها، گرامی باد 〰️〰️〰️〰️ ⚜️ دورهمی بروجردیها 👉 https://eitaa.com/Borujerdyha 👈