امام نور است.
امام باقر سلام‌الله‌علیه در تفسير آيه‌ی هشتم سوره تغابن می‌فرمایند:
نور، به خدا قسم، نور امامان از آل محمّد (ص) است تا روز قيامت، والله نور الاهى كه نازل شده، همان‌ها هستند، والله نور خدا در آسمان‌ها و زمين آن‌ها هستند.
📚 كافى، ج 1
در زيارت روز جمعه‌ی امام زمان(عج) آمده:
سلام بر تو اى نور خداوند كه هدايت‌جويان به وسيله‌ی او هدايت مى‌شوند.
شب معراج، نور حضرت مهدى براى حضرت خاتم الانبياء (ص) آشكار شد.
پيامبر (ص) فرمودند: .....
اى محمّد دوست دارى اوصياى خودت را ببينى؟
گفتم:
بله، اى پروردگار!
فرمودند:
به سمت راست عرش توجّه كن!
چون متوجّه شدم، ناگاه على و فاطمه و حسن و حسين و على بن الحسين و محمّد بن على و جعفر بن محمّد و موسى بن جعفر و على بن موسى و محمّد بن على و على بن محمّد و حسن بن على و مهدىرا ديدم كه در رودى از نور ايستاده، نماز مى‌گذارند و او مهدى در وسط آن‌ها مانند ستاره‌اى درخشان بود.
📚 بحارالانوار، ج 15
نور امام عصر (عج) در هنگام تولّد:
درخشندگى نور حضرت هنگام ولادت به طورى بود كه تا آسمان رسيد.
نور امام عصر(عج) در دوران غیبت:
درخشندگى نور آن حضرت در هر دو زمان حضور و غيبت وجود دارد. درخشندگى نور آن حضرت در غيبت بر دو قسم است:
اول: در دل مؤمنين كه امامِ خود را با حقايق ايمان مشاهده مى‌كنند.
نور آن حضرت براى بعضى از اخيار اتفاق افتاده كه اين امر به برخى از خواص و پاكبازان اهل اخلاص اختصاص دارد.
دوم: نور آن حضرت در زمان ظهور:
به فرموده‌ی روایات در آن زمان، زمین و زمان از نور ایشان روشن می‌شود.