💠 آیا می توان از آیه ۶۴ سوره مائده ، جسمانیت خداوند را برداشت کرد؟ 🔶 گاه برای اثبات جسمانیت خداوند به آیه ۶۴ از سوره مائده استناد شده است. در این آیه گفته شده که دو دست خداوند باز هستند (و دست خدا بسته نیست.) و همین باعث شده که جریانات اسلام ستیز و فرقه های معتقد به جسمانیت خدا ، این عبارت را به معنای جسمانیت خداوند قلمداد کنند. اما با دقت در مخاطب آیه می فهمیم که بیان قرآن در نقد یهودیان است. ابتدای آیه چنین آمده است که : (وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَلُعِنُوا بِمَا قَالُوا ۘ بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ يُنْفِقُ كَيْفَ يَشَاءُ ...) 🔶 پیداست که اعتقاد یهود بر این نبوده که دستان خداوند با زنجیر بسته شده است. بلکه در زمینه قضا ، قدر ، بداء و نسخ ، اعتقاداتی داشتند که لازمه آن محدودیت قدرت و ذات خدا بود. از جمله به نوعی برگزیدگی بنی اسرائیل را تقدیری الهی می دانستند که خداوند نیز نمی تواند از آن دست بکشد. و به همین جهت با مسلمین تقابل داشتند. و آیه در مقام نقد این اعتقاد است و طبیعتا منظور از (باز بودن دست خداوند) ، جسمانی بودنش نیست. بلکه مقصود در اینجا ، توانایی خداوند در تغییر تقدیرات و اعطاء و منع است. (ینفق کیف یشاء) 🔶 بنابر کتاب توحید صدوق ، ص ۴۴۴ ، امام رضا (علیه السلام) در مناظره با سلیمان مروزی (در زمینه بداء) به همین آیه استناد فرمودند و انکار بداء را به نوعی شباهت یافتن به یهود دانسته اند. #تحریف #پاسخ_به_شبهات ❇️ کانال تخصصی مسیحیت شناسی ایتا| تلگرام