خروج قریب‌الوقوع آمریکا از سازمان بهداشت جهانی؟ بخش دوم 🔸ایالات متحده بزرگترین تأمین‌کنندۀ مالی WHO است. بودجۀ WHO برای دورۀ دو ساله 2024-2025، رقمی معادل 6.83 میلیارد دلار است که از بودجۀ معین و کمک‌های داوطلبانه تشکیل شده است. بودجۀ معین، شامل حق عضویت اجباری کشورهاست که توسط سازمان ملل متحد و بر اساس تولید ناخالص داخلی کشورها (GDP) محاسبه می‌شود. 🔹قرار است ایالات متحده بیش از ۲۶۱ میلیون دلار به عنوان "حق عضویت معین" در طول دو سال 2024/5 پرداخت کند؛ این رقم، سوای کمک‌های داوطلبانه است. 🔸چین با ۱۸۱ میلیون دلار، دومین تأمین کنندۀ بزرگ مالی WHO در بخش بودجۀ معین است. مجموع بودجه‌های معین که از جانب کشورها پرداخت می‌شود، چیزی حدود ۲۰% بودجۀ WHO را تشکیل می‌دهد. 🔹البته سازمان بهداشت جهانی و شخص تدروس آدهانوم نگران خروج آمریکا از این سازمانند، چرا که این خروج، این سازمان را دچار مشکلات مالی می‌کند. مشکلاتی که بعید است سایر کشورها و من جمله اتحادیۀ اروپا بتوانند آن را برطرف کنند. تدروس، در حالی که در برابر پرسش خبرنگاران در قبال خروج آمریکا از WHO، دست پاچه شده بود، با نگرانی گفت: «ما آمادۀ همکاری با هم هستیم. من می‌دانم که سران ایالات متحده هم این مسئله را درک می‌کنند که سلامت آمریکا به سلامت سایر نقاط دنیا وابسته است». 🔸۱۶% کل بودجۀ WHO در سالهای 2022 و 2023، توسط آمریکا تأمین شد. در سال ۲۰۲۳، کمک‌های داوطلبانۀ آمریکا به WHO، بالغ بر ۳۶۷ میلیون دلار بود. این رقم برای چین، حدود ۴ میلیون دلار بود. حتی در طول همه‌گیری کرونا -که به طور گسترده در چین آغاز شد- هم چین کمک قابل توجهی به WHO نکرد. با در نظر گرفتن مجموع بودجۀ معین و کمک‌های داوطلبانه، کمیسیون اروپا، آلمان و بریتانیا همگی بیشتر از چین به WHO کمک می‌کنند. 🔹زمانی که ترامپ در سال ۲۰۲۰ تلاش کرد از WHO خارج شود، در توجیه علت این کار مدعی شد که چین، کنترل کامل WHO را در اختیار دارد. او بارها سازمان بهداشت جهانی را عروسک خیمه شب بازی پکن خواند. با این حال، با توجه به سرمایه‌گذاری کم مالی، به نظر نمی‌رسد چین آن‌قدرها هم علاقه‌ای به این نهاد داشته باشد. 🔸هر چند که بسیاری از منتقدین هشدار داده‌اند که خروج آمریکا از WHO، موجب تسلط کامل چین بر این سازمان خواهد شد، اما شاید این تمام داستان نباشد... 🔹چین علاقۀ چندانی به حمایت از چندجانبه گرایی در بهداشت جهانی ندارد. تعاملاتش در WHO هم خاموش و فاقد ابتکار عمل است. مثلاً در مذاکرات پیمان پاندمی، چین خود را در کنار کشورهایی قرار دادند که از دسترسی عادلانه به محصولات مرتبط با پاندمی حمایت می‌کنند، اما هیچ پیشنهاد در خور توجهی ارائه نکرد. در عوض، چین توافقنامه‌های دوجانبه‌ای را ترجیح می‌دهد که این کشور را قادر می‌سازد تا بر کشورهایی که به آنها کمک می کند، نفوذ مستقیم داشته باشد (یک نکته: بیشترین واردات واکسن ایران در زمان کرونا، از کشور چین بود...) 🔜ادامه دارد، ان‌شاء الله! 🆔@CoronaDeception