تولد امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف حضرت حجة بن الحسن امام عصر (عجل الله تعالی فرجه شریف) در پانزدهم شعبان سال دویست و پنجاه و پنج هجری در شهر سامرا چشم به جهان گشود. حکیمه دختر امام محمد تقی (علیه السلام) نقل می‌کند که امام حسن عسگری (علیه السلام) مرا خواست و فرمود: - عمه! امشب نیمه شعبان است، نزد ما افطار کن! خداوند در این شب فرخنده حجت خود را به زودی آشکار خواهد کرد. عرض کردم: - مادر نوزاد کیست؟ فرمود: - نرجس. گفتم: - فدایت شوم! من که اثری از حاملگی در این بانوی گرامی نمی بینم! فرمود: - مصلحت این است. همان طور که گفتم خواهد شد. وارد خانه شدم. سلام کردم و نشستم. نرجس خاتون آمد، کفش‌ها را از پایم در آورد و گفت: - بانوی من! شب بخیر! گفتم: - بانوی من و خاندان ما تویی! گفت: - نه! من کجا و این مقام بزرگ؟ گفتم: - دخترم! امشب خداوند فرزندی به تو عنایت می‌فرماید که سرور دنیا و آخرت خواهد بود. تا این سخن را از من شنید در کمال حُجب و حیا نشست. من نماز شام را خواندم و افطار کردم و خوابیدم. نصف شب بیدار شدم و نماز شب را خواندم، دیدم نرجس خوابیده و از وضع حمل در او اثری نیست، پس از تعقیب نماز به خواب رفتم. مدتی نگذشت که با اضطراب بیدار شدم، دیدم نرجس هم بیدار است و نمازش را می‌خواند، ولی هیچ گونه آثار وضع حمل در او دیده نمی شود، از وعده امام کمی شک به دلم راه یافت. در این هنگام، امام حسن عسگری (علیه السلام) از محل خود با صدای بلند مرا صدا زد و فرمود: (لا تعجلی یا عمه فان الامر قد قرب) (عمه! عجله نکن که وقت ولادت نزدیک است. ) پس از شنیدن صدای امام (علیه السلام) مشغول خواندن سوره الم سجده و یس شدم. ناگاه! نرجس با اضطراب از خواب بیدار شد و برخاست، من به او نزدیک شدم و نام خدا را بر زبان جاری کردم، پرسیدم آیا در خود چیزی احساس می‌کنی؟ گفت: 👇👇👇