سوره آل عمران؛ لا تَحسَبَنّ الذين يَفرَحونَ بما أَتَوْا ويُحِبّونَ أنْ يُحمَدوا بما لَم يَفعَلوا فَلا تَحسَبَنّهُم بمَفازَةٍ مِن العَذابِ ولَهُم عَذابٌ أليمٌ (۱۸۸) (ای پیامبر) مپندار آنهایی که به کردار (زشت) خود شادمانند و دوست دارند که مردم آنها را به اوصاف پسندیده‌ای که در آنها نیست ستایش کنند، که ایشان از عذاب خدا رهایی دارند. آنها را عذابی دردناک خواهد بود. پیام؛ الف: معرفی دو رفتار ناپسند: 1. شاد بودن به رفتار (های ناپسند). 2. دوست داشتن مورد مدح و ستایش مردم برای کاری که نکرده اند. ب: برای رشد و توسعه کاری نیاز به محرک قوی است. راضی نبودن از وضعیت موجود برای حرکت به جلو و جلوگیری از درجا زدن انسان عامل قوی است. ج: دو ویژگی یاد شده موجب خود بزرگ بینی شده و انسان را از واقع بینی، دیدن نواقص خود و نقد دور کند و با نقد منصفانه دیگران ناراحت شوند. د: چنین خصلتهایی موجب می شود انسان متوجه معایب خود نشده و دچار گرفتاری و نارضایتی اطرافیان شود و زود پایان کار خود را مشاهده کند. ه: آیه فوق برای مدیریت منابع انسانی و ارتباطات میان فردی بسیار مناسب است. • •••═✼✾⊱🌹⊰✾✼═••• http://eitaa.com/joinchat/12451840C08a2fdc722