💠#قصه_چهارم 💎#آدم 2⃣#قسمت_دوم ✍حضرت حق موجودی بسیار بلند مرتبه خلق نمود که نامش روح بود و از آن در کالبد آدم(ع) دمید(فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي...) اضافه نمودن روح به ذات باری تعالی اضافه ی تشریفیه است؛ زیرا بدیهی است که خداوند روح و جسم ندارد و قابل تجزیه نیست تا از ذات متعالی خود چیزی درون بشر نهاده باشد. در روایات نیز به مخلوق بودن روح تصریح شده است.1 🔸خداوند آدم را آدم نامید، چون از ادیم خلق شده است. یعنی خلقتی خاکی دارد.(مجلسی، بحار الأنوار، ج 11، ص 100) 🔸اولین چیزی که خداوند به بشر آموخت زبان بود. میبینیم که آدم(ع) از همان ابتدا با خداوند و ملائک سخن می‌گوید. ظاهر آیات(بقره، 31 و الرحمن، 3و4) اشاره به همین واقعیت دارد. پس زبان اختراع بشر نیست بلکه مخلوق حضرت حق است. خداوند آن را خلق کرد و به بشر آموخت. 🔹خلقت آدم کامل شد. اینک زمان آن رسیده بود که خداوند، آدم(ع) را به جهانیان معرفی کند. عالم باید به استقبال روز های جدید میرفت. روزگاری سخت و پر از فراز و نشیب. 📚1)کلیني، الکافي، ج1، ص 134 باب الروح. مجلسي، بحارالأنوار، ج 4، ص 11 . •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•