امام على بن موسى الرضا(عليه السلام) در پاسخ فردی كه سؤال كرد: «چگونه هنگامى كه حضرت مهدى(عجل الله تعالي فرجه الشريف) قيام مى‌كند فرزندان قاتلان حسين(عليه السلام) را به سبب اعمال پدرانشان به قتل مى رساند در حالى كه خداوند مى فرمايد: «وَ لَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى»(و هيچ گناهكارى بار گناه ديگرى را به دوش نمى كشد)، امام(عليه السلام) فرمود: به سبب آن كه اين فرزندان به اعمال پدرانشان رضايت دادند و به آن افتخار مى كنند و هر كس به چيزى راضى شود مانند اين است كه آن را انجام داده باشد، سپس امام(عليه السلام) افزود: «وَ لَوْ أَنَّ رَجُلاً قُتِلَ بِالْمَشْرِقِ فَرَضِيَ بِقَتْلِهِ رَجُلٌ بِالْمَغْرِبِ لَكَانَ الرَّاضِي عِنْدَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ شَرِيكَ الْقَاتِلِ»؛ اگر كسى در مشرق به قتل برسد و ديگرى در مغرب باشد و به آن قتل رضايت دهد شخص راضى در نزد خداوند شريك قاتل است» 📚بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۳