داستان‌های قرآنی و مذهبی
وى همچنان با مردم سخن مى‌گفت كه سرهاى شهدا را آوردند و پيشاپيش آن سرها، سر مقدّس امام حسين(عليه السلام) بود. ديدم سر آن حضرت همانند ماه و ستاره زهره مى‌درخشد و شبيه‌ترين مردم به رسول خداست. محاسنش سياه بود و گويا خضاب شده‌باشد. آن سر نورانى همچون ماهى كه طلوع كرده‌باشد، مى‌درخشيد. در اين ميان زينب(عليها السلام) نگاهى به سر برادرش انداخت (بى‌اختيار شد) و از شدت اندوه سرش را به چوبه محمل زد، تا آنجا كه ديدم خون از زير مقنعه ‌ش جارى شد. آنگاه با سوز و گداز ـ درحالى‌كه به سمت سر آن حضرت اشاره مى‌كرد ـ اين اشعار را خواند (كه سه بيت آن چنين است): «يا هِلالا لَمَّا اسْتَتَمَّ كَمالا *** غالَهُ خَسْفَهُ فَأَبْدا غُروبا ما تَوَهَّمْتُ يا شَقيقَ فُؤادي *** كانَ هذا مُقَدَّراً مَكْتُوبا يا أَخى! فاطِمَ الصَّغيرَةَ كَلِّمْها *** فَقَدْ كادَ قَلْبُها أَنْ يَذُوبا»؛ (اى هلال من كه چون كامل شدى، خسوف تو را فرا گرفت و غروب كردى اى پاره دلم! هرگز گمان نمى كردم كه چنين صحنه اى مقدّر شده باشد اى برادر! با فاطمه كوچك خود سخن بگو، چرا كه نزديك است قلبش [از شدّت اندوه] ذوب شود). (3) نگاهى به اين حوادث غم‌انگيز نشان مى‌دهد على‌رغم تلاش فراوانى كه دستگاه تبليغاتى بنى‌اميه براى وارونه‌نشان‌دادن واقعه كربلا به‌كارگرفت و آن را به عنوان قيام يك گروه از خارجيان بر ضد اسلام معرفى كرده‌بود، به‌زودى پرده‌ها كنار رفت و طشت رسوايى آنها از بام افتاد و مردم كوفه از جنايت عظيمى كه در نزديكى شهر آنها رخ داده‌بود، آگاه گشتند و سخت ناراحت و برآشفته و غمگين شدند به‌گونه ‌اى كه كوفه مبدل به عزاخانه گشت و بذر انقلاب از همان زمان در اين سرزمين پاشيده شد! (4) پی نوشت: (1). ملهوف (لهوف)، ص 189 - 192 (با تلخيص). (2). مى دانيم كه صدقات بر دو قسم است: صدقات مستحب و صدقات واجب كه از آن به زكات نيز تعبير مى شود و اين قسم دوم از صدقات، بر فرزندان زهرا(عليها السلام) حرام است و كوفيان از همين قسم از صدقات كه براى رساندن آن به فقرا و ديگر نيازمندان كنار گذاشته بودند، به كودكان حرم حسينى مى دادند و همين امر، مورد اعتراض جناب ام كلثوم(عليها السلام) قرار گرفت. (3). بحارالانوار، ج 45، ص 114 - 115. (با اندكى تلخيص) (4). گرد آوري از کتاب: عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه‏ ها، رويدادها، پيامدها، سعید داودی و مهدی رستم نژاد،(زیر نظر آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى)، امام على بن ابى طالب عليه السلام‏، قم‏، 1388 ه. ش‏، ص 557. 📚پایگاه اطلاع‌رسانی حضرت آیت الله مکارم شیرازی داستان‌های قرآنی و مذهبی در ایتا👇 https://eitaa.com/Dastanqm