✅دیباج ۱۲۴ 🔶عشق محمد (ص) 🖊علی‌رضا مکتب‌دار 📌تو چه دلربا و زیبایی! تمام صفحه وجودت، چون برف سپید است و زغال روسیاهی نتوانسته حتی نقطه‌ای بر آن نقش کند.‏ 📌گویی خدایی که بر خاک فرود آمده‌ای و میان آدمیان در رفت و آمدی. ملکوتی هستی که لباس مُلک پوشیده و شاهی هستی که ‏لباس گدایان به تن کرده و امیری هستی که خود را اسیر خدمت به ناتوانان نموده و شریفی هستی که جامه خاکساری بر تن ‏کرده و گوهر گران‌بهایی هستی که در این خاکدان تیره افتاده است.‏ 📌زبانم گُنگ است از برشماری صفاتت و قلمم ناتوان است از ترسیم چهره دلربایت. آنگاه که قلم در دست می‌گیرم، جَذبهٔ جمال ‏بی‌مثالت چنان مدهوشم می‌کند که قلم بر شاخسار انگشتان می‌خشکد و حتی قطره‌ای از مُرکّب آن بر صفحه کاغذ نمی‌چکد.‏ 📌خدا تو را آفرید تا آینه تمام‌نمای جمال او باشی وهرگاه غبار نومیدی از رستگاری انسان، دیدگان فرزند آدم را تیره و تار ‏ساخت، تو را به او نشان دهد و نور امید را در قلب او بتاباند تا بار دیگر به انسانیت خویش باز گردد و «پیمان ألست» را یادآور شود.‏ 📌آنان که تجلی خداوند در کالبَد بشری را باور نداشتند، تو و رسالتت را به ریشخند گرفتند و در گزندرساندن به تو از هیچ ‏تلاشی فروگذار نکردند، اما تو، با آن روح بلندت، ریشخندها را به چیزی نینگاشتی و تحمل رنج آزارها را بر خود هموار کردی و ‏همواره دلت برای خوشبختی انسان در سینه‌ات تپید.‏ 📌من تا زنده‌ام به تو عشق می‌ورزم. عشق به تو، عشق به همه پاکی‌ها، کمال‌ها و زیبایی‌هاست. 📌عشق به تو، عشق به خداست.‏ #خدا #محمد_ص #عشق #عصمت @Deebaj 📣پادکست صوتی این متن را اینجا بشنوید.