این صدای من نه ، آوای خداست آی انسانها محمد مقتداست یا محمد منجی عالم تویی این مبارک نامه را خاتَم تویی یا محمد تو به خلقت رهبری اولین نور، آخرین پیغمبری انبیا مشعل ز تو افروختند وز دَمَت پیغمبری آموختند جسم بی جان بشر را جان تویی این پریشان گله را چوپان تویی ای حیات جان کلامت، دم بزن تاج عزت بر سر آدم بزن کعبه را ز آلایش بت پاک کن بت گران را هم نشین با خاک کن اینکه گفتمیت رسول آخری تا قیامت خلق را پیغمبری ختم شد بر قامتت پیغمبری این تو را باشد دلیل برتری خط پایان را تو می پویی و بس حرف آخر را تو می گویی و بس تا شود خاموش باطل از سخن ای زبان حق تو از حق دم بزن دین اسلامت مسلمان پرورد بوذر و مقداد و سلمان پرورد ای زمام آسمان در مُشتِ تو مه دو نیمه از سر انگشت تو منجی عالم تو می باشی و بس ای همه فریاد رس فریاد رس فریاد رس فریاد رس یا رسول الله مهمان توأیم میهمان تو ز ایران توأیم سید عالم تو صاحب خانه ای ما گرسنه بر سر خوان توأیم در هوایت بال و پر افشانده ایم ما کبوترهای ایوان توأیم خسته از خار مغیلان طریق خرم از عطر گلستان توأیم از تب گرمای هجران سوختیم تشنه ی آبی ز باران توأیم ما شقایق های صحرای غمیم سوگواران شهیدان توأیم گفته ای سلمان ز اهل بیت ماست ما ز اهل بیت سلمان توأیم با تو و آل تو پیمان بسته ایم همچنان بر عهد و پیمان توأیم شاعر: حاج غلامرضا سازگار (میثم)