کاظم اخوان خبرنگار عکاس ایرنا و روز خبرنگار هر سال روز خبر نگار که از راه می‌رسد، مشتاقانه صفحه همه روزنامه ها را ورق می‌زنیم ، اخبار و برنامه های صداوسیما، اخبار خبرگزاری‌ها را دنبال می‌کنیم، فضای مجازی را جستجو می‌کنیم، تا شاید خبری، عکسی و تصویری از کاظم اخوان خبر نگاری که۴۲سال پیش در لبنان ربوده و ناپدید شد، ببینیم؛ اما امسال جز دریغ و افسوس، چیزی نصیبمان نشد، که از او یادی شده باشد. از همه بدتر عملکرد ایرنا در این سال‌ها است که حتی حق و حقوق قانونی او را پایمال کردند. تا سال‌ها که از دریافت حقوق محروم بود، بعد از مدتی برقرار شد و بعد او را بازنشسته کردند بدون پرداخت پاداش پایان خدمت و سایر حقوق و مزایا و بعد حقوقش را هم کلا قطع کردند، درحالی که ایرنا اعزام کننده کاظم به ماموریت لبنان بود. ما به عنوان خانواده، هرگز از پیگیری سرنوشت کاظم غافل نبوده‌ایم. وقتی رسانه ها و خبرنگاران پس از ۴۲ سال، پیگیر سرنوشت همکار خود نیستند، از مسولین چه انتظار ی هست؟! تاسف و تاثر است نه بُهت. براستی چرا و چگونه و چنین شدیم؟ چگونه و چرا ما چنین متناقض هستیم؟؟ نمی‌دانم با این تضاد و تناقض‌های معرفتی و سیاست‌زدگی که در تمامی حوزه‌های فردی و اجتماعی ما رسوخ کرده و باعث آسیب و ناکارآمدی شده است، چه باید کرد؟ چرا ما چنین شدیم؟ دیگر هرگز کاملاً مطمئن نیستیم که چه اخلاقی داریم! شناختن ما دیگر تقریباً غیرممکن شده است. ما فکر می کنیم عالی هستیم! همه آنچه گفتیم، این سوال را ایجاد می‌کند که چرا ما متضاد هستیم؟ متاسفانه ما چنین هستیم. .رفتار متناقض خبرنگاران ما در پیگیری سرنوشت کاظم اخوان، یادآور این شعر سعدی است: من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی عهد نابستن از آن به، که ببندی و نپایی کی و طی چه فرآیندی و چگونه و چرا اینقدر متناقض شدیم؟ اگر نگاه عمیقی به «خود» بیاندازیم و خود را دقیق تحلیل کنیم، فکر می‌کنیم دچار بحران سیاست زدگی بحران هویت شده‌ایم، اما نه؛ متاسفانه ما دچار سردرگمی هویت شده‌ایم. این وضعیت وقتی اتفاق می‌افتد که نه بحران هویت و نه تعهد به هویت وجود دارد. خبرنگاران بايد نسبت به پيگيری سرنوشت يک خبرنگار به منزله اعضاي خانواده خود رفتار کنند. فراموش نکنيم خبرنگار ايراني در هرکجاي دنيا که باشد، بايد مورد حمايت سياسي دولت قرار گيرد. نمي‌توان سرنوشتش را فداي منافع سياسي کرد. جايگاه خبرنگاران ابتدا محصول هويت و ادراک هويتي خود آنان است. خبرنگار ابتدا نماينده هيچکس و هيچ چيز جز خودش نيست. خبرنگاري نوعي مسئوليت نسبت به خود خبرنگاري و جامعه است که مدافع و مظهر معيار‌هاي والا است که آگاهي، همدردي و شناخت ما را افزايش مي‌دهند. خبر‌نگاري آغاز مسئوليت است. يک خبر‌نگار بزرگ با پرسش صادقانه درباره جامعه‌اي که در آن زندگي مي‌کند معيار‌هاي برتر صداقت و عدالت را تجسم مي‌بخشد. دوست با وفا، پیش و بیش از همه می‌دانی که در معرکه سیاست و اخلاق، همانطور که گفتید چهل دو سال است که ما قربانیان مصلحت و سیاست هستیم. اخلاق با حقیقت و فضیلت همراه است و سیاست با منفعت و مصلحت. سؤال اساسی این است که آیا سرانجام حقیقت‌جویی و اخلاق در برابر سیاست پیروز خواهد شد؟ اخلاق در برابر سیاست یعنی اینکه حقیقت را بگوییم، دروغ نگوییم، از فریب، بی‌وفایی، پیمان شکنی، نقض عهد، جفا، جور، تزویر، حیله، خدعه، ریا و دورویی، بپرهیزیم. و در یک کلام فضایل اخلاقی و انسانی را در راه سیاست قربانی نکنیم. فریفتن برای همیشه ممکن نیست و رفتارهای غیراخلاقی همواره پنهان نمی‌ماند. برای همیشه نمی‌توان با ظاهرآرایی و با توهم زیرکی و زرنگی، دست به فریب و نیرنگ زد، چون ما ساده دل هستیم! اذعان می‌کنیم، در تمام این ۴۲ سال، آماده فریب خوردن در مورد سرنوشت عزیز خود بوده‌ایم! خانواده کاظم اخوان مرداد ۱۴۰۳ روز خبرنگار