اربعین یک تنه به جنگ زندگی فردی و منفعت طلبانه و همینطور مرزهای عجیب خودمحورانه و خود خواهی های ریز و درشتی اجتماعی رفته... ما باید...باید... باید... فرهنگ زندگی جمعی و مواسات اربعین را به همه جای زندگی و تعاملات اجتماعی مان بکشیم، تا برای زندگی بعد از ظهور آماده شویم... زندگی ای که دیگر در آن سود من، جایگاه من، خانه و امکانات من، ماشین من، رفاه شخصی من، و هرچیز دیگری معنا ندارد... مومنین در دوران ظهور، مرز مالکیت باهم ندارند و اربعین چراغ اول را در این زمینه روشن کرده تا مردم به آن سمت بروند. مردم عراق، بر اساس همین فرهنگ مواسات، موکب‌ها را سر راه زائران قرار دادند و ما نیز تحت این چراغ، مسیر را یاد گرفتیم و حرکت کردیم. فرهنگ اربعین را بعد از اربعین باید وارد مساجد کنیم. باید تلاش کنیم روضه‌های گسترده در طول سال برگزار شود و در مساجد اطعام بدهیم و کسی نداند چه کسی این خرج را داده است. مساجد نباید بدون روضه بمانند. فرهنگ اربعین را باید به شهرها سرایت دهیم و آن را ارتقا بدهیم. ممکن است که اسیران بروکراسی، مخالف این جریان باشند که قطعاً هستند ولی اربعین به جنگ این بروکراسی می‌رود. اصل بروکراسی این است که می‌گویند: جز با نظارت دقیق و کنترل شدید نمی‌توان کار را جلو برد چون اصل بر منفعت‌طلبی است! اما در فرهنگ اربعین، اصل بر زندگی مواساتی است. میخوای وقتت تلف نشه بیا اینجا👇👇👇 💖💖💖💖💖💖 https://eitaa.com/joinchat/4269604865C0c65b3c535