⭕️حقیقت محافظه‌کار ‼️‍ جشنواره حقیقت نتوانست درباره وقایع ۱۴۰۱ حرف جدی بزند 🔹هر قدر بخواهیم هنگام گفت‌وگو در موضوع فرهنگ دامنه بحث را از آلودگی‌های سیاسی و جناحی بیرون بکشیم، گاهی خواهیم دید چنین چیزی ممکن نیست. همچنانکه بین دو جناح سیاسی اصلی کشور در سر نفوذ روی حوزه‌های مختلف اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی رقابت است این رقابت در #سینما هم وجود داشته و دارد. یکی از این جناح‌ها توانسته بود در دهه ۶۰ سینمای جدید ایران را پایه‌گذاری کند و قبل از اینکه متولیان چنین وضعی از وزارت ارشاد و معاونت سینمایی‌اش بیرون بیایند خانه سینما را پایه گذاشتند تا این حوزه نفوذ همچنان در ید خودشان بماند. آنها این وضع را لااقل تا سال ۱۴۰۰ ادامه دادند اما جناح رقیب‌شان از اواسط دهه ۸۰ به ‌بعد روی حوزه مستندسازی تمرکز کرد و کم‌کم به جاهای خوبی رسید. 🔹جشنواره حقیقت هم در دوره‌ای که یک دولت نزدیک به همان جناح سیاسی بر سر کار بود شروع به کار کرد. پس از آن از سال ۱۳۹۲ به بعد دولتی بر سر کار آمد که از جناح سیاسی مقابل بود. آنها به شکلی نرم و خزنده در پی هدم و نابودی وادی مستند برآمدند؛ چون آن را زمین بازی خودشان نمی‌دیدند و اگرچه نمی‌توانستند روی کار نهادهای خارج از دولت که مستندها را تولید می‌کردند تاثیری بگذارند، به‌عنوان برگزارکنندگان جشنواره حقیقت تمام تلاش‌شان را برای از رمق انداختن آن به خرج دادند. 🔹تا همین چند سال پیش حتی معمولی‌ترین مستندهای حقیقت هم وقتی پخش می‌شد، عده‌ای از مخاطبان در کناره‌های سالن یا بین صندلی‌های ردیف جلو و پرده سینما روی زمین می‌نشستند. تمام سانس‌ها و حتی تکرارشان لب‌به‌لب پر بود از مخاطبان مشتاق اما سازمان سینمایی دولت قبل بالاخره با تکنیک پولی کردن بلیت این جشنواره و چند ترفند دیگر توانست آن شور و هیجان را از این رویداد بگیرد. 🔹راه ندادن مستندهایی که روایات جهان‌بینی دولت وقت را به چالش می‌کشید از دیگر ترفندهایشان بود و خلاصه هر کاری کردند که این جشنواره از رونق بیفتد. طبیعتا وقتی دولت عوض شد و افرادی از جناح سیاسی رقیب بر سر کار آمدند، امیدهایی نسبت به این ایجاد شد که وضع به حالت سابق برگردد اما متاسفانه چنین نشد. 🔹سیاست دولت قبل ادامه دارد و هنوز بلیت‌فروشی می‌شود و سالن‌های جشنواره سوت و کور است و حتی وضع سانسور یا راه ندادن مستندهای چالشی، نسبت به دوره قبل بدتر شده است. به‌طور مثال هیچ مستند جدی و قابل‌توجهی نداریم که به وقایع نیمسال دوم ۱۴۰۱ بپردازد درحالی‌که جشنواره فیلم کوتاه تهران که کارویژه‌اش بیان موضوعات چالشی نیست؛ توانسته بود به موضوع التهابات سال گذشته ورود کند و اتفاق بدی هم برای مدیرانش رخ نداد. از سیستان‌وبلوچستان تا کف خیابان‌های تهران اتفاقات زیادی دستمایه کار مستندسازان در دوازده ماه گذشته بوده است اما با اینکه سازندگان این آثار متقاضی حضور در حقیقت بودند جایی در جشنواره نداشتند. 🔗برای مطاله کامل کلیک کنید #ژئوپلیتیک_رسانه        با ما همراه باشید @Dr_bavir