حضرت آیت الله العظمی دوزدوزانی تبریزی مدظله العالی، روز چهارشنبه (۲۸ شهریور ۱۴۰۳) در درس خارج فقه با اشاره به روایتی از اميرالمؤمنين علیه‌السلام فرمودند: قال أمیرالمؤمنین عليه‌السلام : إنَّ رسولَ اللّه صلى الله عليه و آله بَعثَ سَرِيّةً ، فلَمّا رَجَعوا قالَ: مَرْحَبا بقَومٍ قَضَوُا الجِهادَ الأصْغَرَ و بَقِيَ علَيهِمُ الجِهادُ الأكْبَرُ . قيلَ: يا رسولَ اللّه ِ ، و ما الجِهادُ الأكْبَرُ ؟ قالَ: جِهادُ النَّفْس . و قالَ عليه‌السلام : أفْضَلُ الجِهادِ مَن جَاهَدَ نَفْسَهُ الّتي بينَ جَنْبَيهِ .[معاني الأخبار جلد 1، صفحه 160 ] امام على عليه‌السلام می‌فرمایند: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله سپاهى را به جنگ اعزام كرد. وقتى برگشتند، ایشان به پیشواز رفتند و فرمودند: خوشامد می‌گويم به مردمانى كه جهاد اصغر را گذراندند ولى جهاد اكبر همچنان بر عهده آنان باقى مانده است. عرض شد: اى رسول خدا! جهاد اكبر چيست؟ فرمودند: جهاد با نفس. و امام عليه‌السلام فرموند: برترين جهاد آن است كه انسان با نفس نهفته در ميان دو پهلوى خود بجنگد. الحمدلله در این مدت سه ماه موفق شدید برای اسلام و تشیع و معنویت، خدمت کردید، جهاد است، زحمت کشیدید، مردم را هدایت کردید، اما خودتان چطور؟ و بقی علیکم الجهاد الاکبر ... واقعا بعضی از ما اصلا خودمان را فراموش کرده‌ایم. تلاش می‌کنیم مردم سالم باشند، وظایفشان را انجام دهند، که البته کار خوبی است. اما! انسان باید اول خودش را پاک کند. شب موقع خواب، یکی دو دقیقه‌ای محاسبه داشته باشیم: صبح سر درس حاضر شدم. آیا برای رضای خدا بود؟ اگر نیت خالص باشد خوب است. بعد با دوستان مراوده داشتم. غیبت بود؟ تهمت بود؟ هلاکت الانسان في لقلقه اگر زبان حفظ شود کار مهمی است. سالها پیش در مدرسه‌ای در تبریز، آقایی غیبت می‌کرد، تذکر دادم، در جواب گفت انتقاد است. آنجا مقاله‌ای نوشتم در فرق بین انتقاد و غیبت. مرحوم آقای حائری می‌فرمود وقتی بیرون می‌آیید لباستان مرتب باشد تا مردم دچار غیبت نشوند و گمراه نشوند. آیا ما زبانمان را کنترل می‌کنیم؟ سخت‌ترین کار این است که انسان به خودش رسیدگی کند. هزاران نفر را هدایت کردی اما خودت چه؟ فایده‌ای ندارد... در حدیث معراج هست که: يَمُوتُ النّاسُ مَرَّةً وَ يَمُوتُ اَحَدُهُمْ فى كُلِّ يَوْم سَبْعينَ مَرَّةً مِنْ مُجاهَدَةِ اَنْفُسِهِمْ وَ مُخالَفَةِ هَوائِهِمْ وَالشَّيْطانِ الَّذى يَجْرى فى عُرُوقِهِم [ بحارالانوار جلد ۲۷، صفحه ۲۴] مردم یکبار می‌میرند اما بعضی افراد روزی هفتاد بار می‌میرند. چون با هوای نفس خود در حال جهاد هستند در حالیکه شیطان در تمام اعضای انسان لانه کرده است. ان شاءالله خداوند توفیق دهد و خودمان را اصلاح کنیم. سایت | تلگرام | ایتا | اینستگرام | رادیو مرجعیت | عضويت:👇👇 ✅ @duzduzani_ir