کلاغ ناشی!
اظهارات اخیر محمود احمدینژاد درباره موسیقی از جهات بسیاری قابل مناقشه است که در جای خود به آن خواهم پرداخت.
اما نقدا این بخش از اظهارات ایشان اسباب کمال تحیر است!
احمدینژاد: دوران جوانی پیش از انقلاب دلبسته موسیقی اعتراضی بودم. شعرهایی مثل «مرغ سحر» یا «داریوش» و «ستار» در نوجوانی و جوانی ما جاذبه داشتند. (!)
جناب احمدینژاد خوبست بفرمایند ستار در پیش از انقلاب کجای موسیقی اعتراضی قرار داشتند!؟
شاید جوانان امروز وقوفی از آن سالها ندارند اما واقعیت آنست که ستار بلبل دربار بود که اتفاقا بمنظور تحتالشعاع قرار دادن موسیقی اعتراضی آن دوران که به اسم داریوش اقبالی و فرهاد مهراد «برند» شده بود ساواک بمنظور کمرنگ کردن محبوبیت «ایشان» تعمد در بولد کردن ستاری را داشت که مدیحه سرای دربار بود و برای دختر اعلیحضرتشان «شازده خانم» را فرمایش میفرمودند!
اتفاقا ستار مزبور اگر موسیقی اعتراضی داشت آن موسیقی به بعد از انقلاب و فرارش به لوسانجلس تعلق داشت که در «گل پونه» با تندترین و زشتترین شکل ممکن رهبر فقید انقلاب را کژتابی کرد!
جناب احمدینژاد
در خوشبینانهترین شکل ممکن اگر این اظهارات دلالتی است بر شیفت پایگاه طبقاتیتان بمنظور کسب رای اعتماد یا کسب محبوبیت نزد طبقه متوسط و مدرن(!) متاسفانه جهدتان جهدی است محکوم به شکست و کلاغی را میماند که اهتماماش در تقلید از «خوشخرامی کبک» منجر به از دست دادن خرامش سنتی خودش خواهد شد.
#داریوش_سجادی
#محمود_احمدینژاد
@Efshagari2020