دکتر سیدیاسر جبرائیلی: چنان‌که تجربه جهانی نشان می‌دهد، آن سازوکار و این ترکیب(خصوصی سازی بانک مرکزی و ترکیب«هیئت عالی بانک مرکزیِ» مستقل از دولت)به تقویت بخش مالی و مالی شدن اقتصاد منجر خواهد شد و تولید به حاشیه خواهد رفت. (Walter and Wansleben,2020) تصادفی نیست که پدیده مالی شدن یعنی «سودآوری بدون تولید»، از شرایط لازم برای برقراری نظم نئولیبرال است. چه، اساساً ظهور نئولیبرالیسم با رشد فزاینده نقش و قدرت بخش مالی در اقتصاد سیاسیِ سرمایه‌داری توضیح داده می‌شود: نئولیبرالیسم، مبین تمایل طبقه‌ای از سرمایه‌داران و نهادهای تحت سلطه آن‌ها برای احیای قدرت و ثروت این طبقه است... ظهور «سرمایه‌داری»، خط سیری است که نه تنها برقراری نظم نئولیبرال، بلکه پدیده جهانی شدن مرتبط با آن را نیز توضیح می‌دهد. (Dumenil and Levy, 2004:1_2) اینجاست که دیگر فهم رابطه میان پروژه نئولیبرالیسم برای مالی کردن اقتصاد با نسخه پیچی صندوق بین‌المللی پول- نهاد آوانگارد نئولیبرالیسم- برای استقلال بانک مرکزی، کار چندان پیچیده‌ای نیست. برای تحقق سلطه مالی جریان سرمایه‌دار، اقتصاد باید در تمامی ابعاد نئولیبرالیزه شود و استقلال بانک‌های مرکزی، یک اقدام کلیدی در این مسیر است. (قدرت و پیشرفت/ص۱۲۸,۱۲۹) @EghtesadeMardomi