#رمان_مدافع_عشق قسمت ۱۳ دستم را روی سینه ام میگذارم . هنوز بشدت میتپید . فاطمه کنارم روی پله ها نشسته بود و زهرا خانوم برای آروم شدن من صلوات میفرستد. اما هیچ کدام مثل من نگران نیستند! به خودم که آمدم فهمیدم هنگام دویدن و بالا آمدن از پله ها شالم افتاده و تو مرا با این وضع دیده ای!!! همین آتش شرم به جانم میزد!! علی اصغر شالم را از جلوی در حیاط می اورد و دستم میدهد. شالم را سرم میکنم و همان لحظه تو با مردی میانسال داخل میایی... علی اصغر همینک اورا می بیند و با لحن شیرینش میگوید:حاج بابا! انگار سطل آب یخ رویم خالی میکنند مرد با چهره ای شکسته و لبخندی که لابه لای تارهای نقره ای ریشش گم شده جلو میاید: _سلام دخترم!خوش اومدی!! بهت زده نگاهش میکنم،بازم گند زدم!! آبروم رفت... بلند میشوم،سرم را پایین میندازم... _سلام!...ببخشید من!...من نمیدونستم که... زهراخانوم دستم را میگیرد! _عیب نداره عزیزم!ما باید بهت میگفتیم که اینجوری نترسی!حاج حسین گاهی نزدیک اذان صبح میره روی پشت بوم برای نماز... وقتی دلش میگیره و یاد همرزماش میفته! دیشبم مهمون یکی از دوستاش بوده. فک کنم زود برگشته یه راست رفته اون بالا... با خجالت عرق پیشانی ام را پاک میکنم بزور یک کلمه میگویم: _شرمنده... فاطمه به پشتم میزند: _نه بابا!منم بودم میترسیدم!! حاج حسین با لبخندی که حفظش کرده میگوید: _خیلی بد مهمون نوازی کردم!مگه نه دخترم!؟ و چشمهای خسته اش را بمن میدوزد * نزدیک ظهر است گوشه چادرم را با یک دست بالا میگیرم و با دستدیگر ساکم را برمیدارم. زهرا خانوم صورتم را میبوسد _خوشحال میشدیم بمونی!اما خب قابل ندونستی! _نه این حرفا چیه؟دیروزم کلی شرمندتون شدم فاطمه دستم را فشرد: رسیدی خونه زنگ بزن!! علی اصغر هم با چشمهای معصومش میگوید:خدافس آله خم میشوم و صورت لطیفش را میبوسم... _اودافظ عزیز خاله... خداحافظی میکنم،حیاط را پشت سر میگذارم و وارد خیلبان میشوم. تو جاوی در ایستاده ای،کنارت که می ایستم همانطور که به ساکم نگاه می کنی میگویی: _خوش اومدید...التماس دعا قرار بود تو مرا برسانی خانه عمه جان اما کسی که پشت فرمان نشسته پدرت است. یک لحظه از قلبم این جمله میگذرد. #دلم_برایت... وفقط این کلمه به زبانم میاید: محتاجیم...خدانگهدار..