#مدافع_عشق ✍ مــیــم ســادات هــاشـمــے 🌹قـسـمـت ۱۸ پشتت را می کنی تا بروی که بازوات رامی گیرم... یک لحظه صدای جمعیت اطراف ماخاموش می شود تمام نگاه هاسمت ما می چرخد وتوبهت زده برمی گردی ونگاهم می کنی نگاهت سراسر سوال است که _ چرااینکاروکردی!؟آبروم رفت! دوستانت نزدیک می آیند وکم کم پچ پچ بین طلاب راه می افتد. هنوز بازوات رامحکم گرفته ام. نگاهت میلرزد...ازاشک؟نمی دانم فقط یک لحظه سرت راپایین می ندازی دیگرکارازکارگذشته.چیزی را دیده اند که نباید! لبهایت و پشت بندش صدایت میلرزد _ چیزی نیست!...خانوممه. لبخند پیروزی روی لبهایم می نشیند.موفق شدم! همان پسر که بگمانم اسمش رضا بودجلو می پرد: _ چی داداش؟زن؟کی گرفتی ما بی خبریم؟ کلافه سعی می کنی عادی بنظربیایی: _ بعدن شیرینیشو میدم... یکی می پراند: _ اگه زنته چرا درمیری؟ عصبی دنبال صدامی گردی وجواب میدهی: _ چون حوزه حرمت داره.نمی تونم بچسبم به خانومم! این رامی گویی،مچ دستم رامحکم دردست می گیری و بدنبال خود می کشی. جمع راشکاف می دهی وتقریبا به حالت دو از حوزه دور میشوی ومن هم به دنبالت... نگاه های سنگین راخیره به حالتمان احساس میکنم... به یک کوچه می رسیم،می ایستی ومرا داخل آن هل می دهی و سمتم می آیـے. خشم ازنگاهت می بارد.می ترسم وچندقدم به عقب برمی دارم. _ خوب شد!...راحت شدی؟...ممنون ازدسته گلت...البته این نه!(به دسته گلم اشاره میکنی) اونیومیگم که آب دادی _ مگه چیکارکردم؟. _ هیچی!...دنبالم نیا.تاهواتاریک نشده بروخونه! به تمسخرمی خندم! _ هه مگه مهمه برات تو تاریکی برم یانه؟ جا میخوری...توقع این جواب رانداشتی _ نه مهم نیست...هیچ وقتم مهم نمی شه.هیچ وقت! وبسرعت می دوی وازکوچه خارج می شوی... دوستت دارم وتمام غرورم راخرج این رابطه می کنم چون این احساس فرق دارد.. بندی است که هرچه درآن بیشتر گره می خورم آزاد ترمی شوم فقط نگرانم نکند دیرشود..هشتادوپنج روز مانده...