الإمامُ عليٌّ عليه السلام إنَّ مِن أحَبِّ عِبادِ اللّه ِ إلَيهِ عَبدا أعانَهُ اللّه ُ عَلى نَفسِهِ فاستَشعَرَ الحُزنَ و تَجَلبَبَ الخَوفَ ··· فَهُوَ مِن مَعادِنِ دِينِهِ و أوتادِ أرضِهِ، قَد ألزَمَ نَفسَهُ العَدلَ، فكانَ أوَّلُ عَدلِهِ نَفيَ الهَوى عَن نَفسِهِ .; امام على عليه السلام از محبوبترين بندگان خدا نزد او، بنده اى است كه خداوند وى را در برابر نفْسش يارى رسانده، پس، اندوه را زيرپوش خود كرده و ترس [از خدا ]را بالاپوش خويش ··· چنين كسى از معادن دين خدا و بزرگان زمين اوست، خويشتن را ملزم به عدالت كرده است و نخستين گامِ عادل بودنِ او، دور كردن هوا و هوس از خويش بوده است.; نهج البلاغة : الخطبة 87.