╭❁━═━⊰✼❆🍃🌹🍃❆✼⊱━═━❁╮ ✨بسم الله الرحمن الرحیم ✨ 🌹شرح #حکمت47 ( 7 ) 🔹 معیار صداقت و شجاعت و عفّت 🔰 در ادامه حکمت ۴۷ ، امیرالمؤمنین (علیه السلام) می فرمایند: « وَ شَجَاعَتُهُ عَلَى قَدْرِ أَنَفَتِهِ » ؛ یعنی " شجاعت هر کسی به مقدار احساس ننگ و عاری است که از ترسیدن می کند. " 🔻 برای فهم دقیق این عبارت، باید ابتدا واژه « اَنفه » را از طریق نهج‌البلاغه معنا کنیم. «اَنفه» یعنی آن ناراحتی که همراه با احساس ننگ و عار و خفّت است. وقتی یک کسی ضایع می‌شود، وقتی یک کسی، در واقع به قول عوام مردم کِنِف می‌شود، یا ناراحت می‌شود ولی ناراحتی اش غیر از آن حالتی است که مثلاً مالی از دست می‌دهد، عزیزی از دست می‌دهد، این ناراحتی همراه با احساس خفّت و ننگ و عار همراه است. برای اینکه این حرف را ثابت بکنم، کافی است به بند چهارم از خطبه ۱۰۶ نهج البلاغه مراجعه کنید، تا ببینید که واژه « اَنفه » یعنی ناراحتی همراه با احساس سختی و تلخی ننگ و عار. 🔻حضرت خطاب به مردم زمانه خودشان می فرمایند: « وَ قَدْ تَرَوْنَ عُهُودَ اللَّهِ مَنْقُوضَةً فَلَا تَغْضَبُونَ وَ أَنْتُمْ لِنَقْضِ ذِمَمِ آبَائِكُمْ تَأْنَفُونَ» " ای مردم شما با چشم خودتان دارید می‌بینید که پیمان‌های خدا نقض می‌شود، اما اصلاً عصبانی و خشمگین نمی‌شوید، (شاهد مثالم این واژه تأنفون است که واژه اَنفه هم از همین ماده است.) در حالی که شما برای نقض شدن پیمان‌های پدرانتان ناراحت می‌شوید (و به شما بر می‌خورد)، اما وقتی پیمان‌های خدا نقض می‌شود به شما بر نمی‌خورد. " 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع