┄┄┅┅✿❀🌿🌼🌿❀✿┅┅┄┄ 📜خطبه140 🔹پرهيز دادن از غيبت و بدگويی ♦️ کسانی که گناه ندارند و از سلامت دين برخوردارند، رواست که به گناهکاران ترحّم کنند و شکر اين نعمت گزارند که شکرگزاری، آنان را از عيب جويی ديگران بازدارد، چرا و چگونه آن عيب جو، عيب برادر خويش گويد و او را به بلايی که گرفتار است سرزنش می کند؟. آيا به خاطر ندارد که خدا چگونه او را بخشيد و گناهان او را پرده پوشی فرمود؟ چگونه ديگری را بر گناهی سرزنش می کند که همانند آن را مرتکب شده! يا گناه ديگری انجام داده که از آن بزرگ تر است؟ به خدا سوگند! گرچه خدا را در گناهان بزرگ عصيان نکرده و تنها گناه کوچک مرتکب شده باشد، امّا جرأت او بر عيب جويی از مردم، خود گناه بزرگ تری است. ای بنده خدا، در گفتن عيب کسی شتاب مکن، شايد خدايش بخشيده باشد و بر گناهان کوچک خود ايمن مباش، شايد برای آنها کيفر داده شوی! پس هر کدام از شما که به عيب کسی آگاه است، به خاطر آنچه که از عيب خود می داند، بايد از عيب جويی ديگران خودداری کند و شکرگزاری از عيوبی که پاک است، او را مشغول دارد از اينکه ديگران را بيازارد. ┄┄┅┅✿❀🌿🌼🌿❀✿┅┅┄┄