دانشگاه امامت
عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ يُونُسَ، وَعَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ أَبِي سَعِيدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ يُونُسَ عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ قَالَ : ... وَلَكِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ أَنْزَلَهُ فِي كِتَابِهِ تَصْدِيقاً لِنَبِيِّهِ ﷺ : ﴿إِنَّمَا یُرِیدُ ٱللَّهُ لِیُذۡهِبَ عَنكُمُ ٱلرِّجۡسَ أَهۡلَ ٱلۡبَیۡتِ وَیُطَهِّرَكُمۡ تَطۡهِیرࣰا﴾ ... وَقَالَ : الرِّجْسُ هُوَ الشَّكُّ، وَاللَّهِ لَا نَشُكُّ فِي رَبِّنَا أَبَداً. ✅ امام فرمود : مقصود از «رِجس و پلیدی»، «شک» است. [لذا] ما هرگز به پروردگار خود شک نداريم. 📚 اصول کافی 286/1 ✅ هردو سند، صحیح است. [مرآة العقول ٢٤٨/٣] مقصود از «رِجس» در این آیه، «شک در معبود» است. لذا این آیه، صرفاً دلالت بر مؤمن بودنِ اهلبیت دارد. که آنها شکّی در پروردگار خود ندارند و مؤمن هستند