در داستان هاى قرآن، قصّه گو خداوند است. «نحن نقصّ» - قصّه گو (و نويسنده آن)، بايد معتبر و مطمئن باشد. «نحن نقصّ»* - از نظر روانى و تربيتى، براى تأثير بهتر، بايد مقدّمه چينى كرد. (قبل از شروع قصّه، مقدّمه چينى مى كند كه مى خواهم قصه بگويم، آن هم بهترين قصّه.) «نحن نقصّ عليك احسن القصص»* - بهترين سخن ها، در اختيار بهترين افراد است. «نحن نقصّ... احسن القصص»* - براى الگو دادن به ديگران، بهترين ها را انتخاب ومعرّفى كنيم. «احسن... » - قرآن بازگوكننده ى داستان ها، با بهترين وزيباترين بيان است. «احسن القصص» - بهترين داستان، آن است كه بر اساس وحى باشد. «احسن القصص بما اوحينا» - پيامبر امّى قبل از نزول وحى، نسبت به تاريخِ گذشته بى خبر و ناآشنا بود. «...لمن الغافلين» - قرآن، از ميان برنده غفلت ها و بى خبرى هاست. «من قبله لمن الغافلين سوره یوسف آیه ۳👆📜