تاب آوری در نبرد تمدنی؛ شیطان، دزد شکیبایی است -۲ ♦️روزگاری نه چندان دور، هماورد آمریکا، ابرقدرتی به نام شوروی بود که بلوک قدرت آن از شرق آسیا تا قلب اروپا و از غرب آسیا تا آفریقا و آمریکای لاتین امتداد یافته بود. 🔹۶۱ سال قبل (۱۹۶۲ میلادی) در پی استقرار موشک‌های بالستیک شوروی در خاک کوباُ آمریکا و شوروی تا مرز آماده باش برای جنگ هسته‌ای پیش رفتند. تهدید آمریکا چنان موثر بود که شوروی را وادار به خروج موشک هایش از کوبا کرد. سه دهه بعد هم ، شوروی را به فروپاشی کشاند. ♦️اما همین آمریکا در دو دهه اخیر چنان درمانده شده که نتوانست از اشغال افغانستان و عراق (و سپس جنگ نیابتی در سوریه) با پیروزی خارج شود و مُهر شکست بر پیشانی اش خورد. 🔹اسرائیل هم سرنوشت مشابهی دارد. رژیم نامشروعی که به پشتوانه غرب، توانست تدریجا خاک فلسطین را اشغال کند و در جنگ های متعددبا کشورهای عربی (مصر، اردن و سوریه) به پیروزی برسد، وقتی به خاکریز مقاومت رسید، سرشکستگی های بی سابقه ای را متحمل شد. ♦️شکستی را که اسرائیل در جنگ اخیر به جان خرید، با هیچ جنایتی جبران نخواهد شد. به همین علت هم آمریکا علنا وارد میدان شده و جنگ را مدیریت می کند. 🔹آمریکا به خاطر درگیری با روسیه و چین، قادر به گشایش جبهه فرسایشی جدیدی در غرب آسیا نیست. اما شدت ضربه ای که مقاومت فلسطین به اسرائیل زده، نشانگر تغییر معادلات قدرت در منطقه است و همین، بایدنِ منزجر از نتانیاهو را به دست و پا انداخته است. ♦️آمریکایی که روزگاری، پنجه در پنچه قدرت هایی مانند ژاپن و شوروی و چین (و روسیه) می انداخت، اکنون از سر اضطراب و استیصال، به جنگ غزه آمده، ولی تنها کاری که از دست شان بر آمده، بمباران کودکان و زنان و بیمارستان هاست. 🔹این جنایت، بسیار دردناک است. باید هم خون غیرت ما را به جوش آورد. باید مرتبا و به شکل برنامه ریزی شده از جهات مختلف به آمریکا و اسرائیل ضربه زد -نظیر ضرباتی که در افغانستان و عراق و سوریه و لبنان و عمق فلسطین اشغالی خورده اند- اما ضمنا نباید جنگ را هیجانی و صرفا در لحظه نگریست. ♦️این جنگ، مرحله ای از مصاف تمدنی است که در قبال آن، نه باید بی تفاوت بود و کاری نکرد، و نه اینکه رفتاری هیجانی داشت. باید شبانه روز در تکاپو و تدارک و تقابل بود. اما نباید تاب و تدبیر را از دست داد و در دام شیاطین افتاد. 🔹افق، با همه ظلمت ها و جنایاتی که بشریت را احاطه کرده، روشن است. آنچه در میدان می گذرد، برای همه ما مسئولیت آور است. مسئولیت شناسی و التزام به لوازم آن، مهمترین تکلیف امروز ماست، مشروط بر این که جانب ایمان و امید و اتحاد و هم افزایی را در "جهاد نظامی" و "جهاد تبیین و تدارک" از دست ندهیم. @IMANI_mohammad