🗒در لحد، ماهِ کمان‌ابرویِ من منزل کرد به مناسبت سالروز شهادت استاد مطهری، تفألی به دیوان حافظ زدم. شعری برآمد که حافظ در رثای رحلت فرزندش سروده است. این ابیات، بسیار به تعابیر و حال امام خمینی نسبت به استاد شهید، نزدیک است. چنین می‌نماید که این شهادت جان‌گداز، ابتلائی برای امام خمینی بود و اعتلائی برای استاد مطهری. آنچه در بطن این‌چنین رویدادی پنهان است، بر ما آشکار نیست، اما همین اندازه می‌توان حدس زد که تقدیر اهل معنا و توحید، حکایتی فراتر از ظواهر دارد... بلبلی، خونِ دلی خورد و گلی حاصل کرد بادِ غیرت به صدش خار، پریشان‌دل کرد طوطی‌ای را به خیالِ شکری، دل خوش بود ناگَهَش سیلِ فنا، نقشِ اَمَل، باطل کرد قُرَّةُ الْعینِ من آن میوهٔ دل، یادش باد که چه آسان بشد و کارِ مرا مشکل کرد ساروان، بارِ من افتاد، خدا را مددی که امیدِ کَرَمَم، همرهِ این مَحمِل کرد رویِ خاکیّ و نمِ چشمِ مرا خوار مدار چرخ فیروزه، طرب‌خانه از این کَهگِل کرد آه و فریاد که از چشمِ حسودِ مهِ چرخ در لحد، ماهِ کمان‌ابرویِ من منزل کرد نزدی شاهرخ و فوت شد امکان حافظ چه کنم؟ بازی ایام، مرا غافل کرد 🚩 معلم شهیدم، راهت ادامه دارد ...