هر جای قرآن رو تدبر میکنی فضائل امیرالمومنین علی علیه السلام رو می بینی. آیات ۶۶ و ۶۷ سوره مبارکه انعام : وَ كَذَّبَ بِهِ قَوْمُكَ وَ هُوَ الْحَقُّ قُلْ لَسْتُ عَلَيْكُمْ بِوَكِيلٍ (۶۶) و قوم تو ، او را تكذيب كردند ، با آنكه او حقّ است ، بگو : من بر شما وکیل نیستم. قبلا گفتیم که ضمایر (ه و هو) برای اشخاص و ذوی العقول به کار میره منظور از حق در این آیه که همان کسی است که امت پیامبر تکذیبش کردن ، امام علی علیه السلام است. پیامبر خبر ولایت رو بهشون ابلاغ کرد ، اینکه قبول نکردن دیگه تقصیر پیامبر نیست ، بهمین خاطر پیامبر وکیل اونا نیست که چه موضعی نسبت به ولایت اتخاذ کردن. لِكُلِّ نَبَإٍ مُسْتَقَرٌّ وَ سَوْفَ تَعْلَمُونَ (۶۷) براى هر خبرى ، زمانی و مکانی برای استقرار است و به زودى خواهيد دانست. کلمه ی مستقر یعنی زمان و مکان استقرار ، چون اسم مفعول است. قبلا گفتم که مقصود از نبا عظیم (خبر بزرگ) در قرآن ، امام علی علیه السلام است. این آیه میگه با اینکه حق که همون نبا عظیم الهی است رو تکذیب کردید اما بدونید هر خبری یه تحقق گاه داره و بدونید که ، رجعت در همین دنیا ، و آخرت در قیامت ، زمان و مکان استقرار خبر بزرگ الهی یعنی ولایت امام علی علیه السلام و اولاد معصوم ایشان است.