٢٨ صفر :
شهادت رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله
شهادت جانگداز و مظلومانه اشرف مخلوقات خاتم الانبیاء محمد بن عبداللَّه صلّی اللَّه علیه و آله در سال 11 ه’ در سن 63 سالگی به وسیله سم بوده است،
و طبق روایاتی عایشه و حفصه آن حضرت را مسموم کرده اند!
(تفسیر صافی: ج 1، ص 389)
در 24 صفر بیماری پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله شدت یافت.
(مستدرک سفینه البحار: ج 6، ص 295)
پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله هنگام بیماری فرمودند: حبیبم را نزد من حاضر کنید.
عایشه و حفصه پدران خود را نزد آن حضرت حاضر نمودند. پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله روی مبارک خویش را از آنان برگردانید و فرمود: «حبیبم را نزد من حاضر کنید». سپس دنبال علی بن ابی طالب علیه السّلام فرستادند. چون نظر مبارک به آن حضرت افتاد او را نزد خود خواند و کلماتی به حضرت فرمود. هنگامی که علی بن ابی طالب علیه السّلام از نزد آن حضرت خارج شد، عمر و ابوبکر به او گفتند: «خلیلت به تو چه گفت»؟ فرمود: «هزار باب علم به من حدیث کرد که از هر باب هزار باب دیگر باز می شود».
(کافی: ج 2، ص 61. بحارالانوار: ج 22، ص 473)
وصایای پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله:
پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله در لحظات آخر عمر خود وصیتهایی به امیرالمؤمنین علیه السّلام فرمودند و جبرئیل و میکائیل و ملائکه مقربین را بر آن وصیت شاهد گرفتند. از جمله آن کلمات که جبرئیل به پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله می فرمودند و امیرالمؤمنین علیه السّلام می شنید این بود «خمست را غصب می کنند و پرده احترامت (حرمتت) را می درند و محاسنت به خون سرت رنگین می شود».
امیرالمؤمنین علیه السّلام می فرمایند: «هنگامی که آن کلام را فهمیدم، فریاد زدم و بر روی زمین افتادم». بعد فرمایشاتی به حضرت زهرا سلام اللَّه علیها و حسنین علیهماالسّلام فرمودند. سپس آن وصیت با چند مهر از طلا که آتش به آن نرسیده بود (و ساخته دست بشر نبود) مهر شد و به امیرالمؤمنین علیه السّلام تحویل داده شد.
(کافی: ج 2، ص 32 - 33)
غسل و نماز بر بدن پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله:
امیرالمؤمنین علیه السّلام پس از غسل دادن آن حضرت به تنهایی بر ایشان نماز خواندند.
(ارشاد: ج 1، ص 188 - 189)
مردم به جز اصحاب سقیفه در مسجد جمع شده بودند و در فکر نماز بر پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله و دفن حضرت بودند. امیرالمؤمنین آمدند و فرمودند: «رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله امام ما است در زمان حیات و پس از وفاتش»، کنایه از اینکه برای نماز بر بدن آن بزرگوار نماز به صورت جماعت نمی خوانیم. در این هنگام مردم دسته دسته داخل می شدند و بدون امام آیه «ان اللَّه یصلون علی النبی، یا ایهاالذین آمنوا صلّوا علیه و سلّموا تسلیماً»
(سوره احزاب: آیه 56)
را سه بار می گفتند و بیرون می آمدند.
دفن بدن مبارک پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله:
بعد حضرت مولی الموحدین علیه السّلام فرمودند: خداوند در هر مکانی که روح پیامبرش را قبض می کند راضی است که در همان مکان دفن شود، و من آن حضرت را در حجره ای که از دنیا رفته دفن می کنم.
امیرالمؤمنین علیه السّلام با کمک دیگران قبری حفر کردند و بدن حضرت را داخل قبر قرار دادند. سپس آن حضرت داخل قبر رفت و صورت پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله را باز کرد و گونه راست را بر زمین گذاشته در لحد را بستند و خاک روی آن ریختند.
(ارشاد: ج 1، ص 188 - 189)