برنامه‌های خود را چگونه تنظیم کنیم تا هم بخوانیم و هم از کارهای روزانه نمانیم؟ ✍آیت الله جوادی آملی: اگر می خواهيد نماز شب بخوانيد و درس روز شما هم لطمه‌ای نبيند، شب ها بايد كمی زودتر بخوابيد و شام را سبك‌تر ميل كنيد؛ غذای شام هرچه سبك‌تر باشد، بهتر است. همان‌طور كه می‌دانيد بدن ما به بيش از دو وعده غذا احتياج ندارد. در روايات هم آمده است: اگر سير هستيد، غذا نخوريد. [۱] غذا خوردن در حال سيری استعداد را كم می‌كند. از بيانات نورانی حضرت اميرمؤمنان عليه‌السلام اين است: «لا تَجْتَمع الفِطْنَةُ والْبِطْنَة»[۲] ؛ يعنی فطانت و هوشمندی با پرخورى جمع نمی شود و پُرخور هرگز خردمند نمی‌شود، زيرا تمام تلاش و كوشش روح او اين است كه غذاها را هضم كند و ديگر فرصت انديشيدن ندارد. بنابراين، نماز شب انسان را از تحصيل روز باز نمی‌دارد، با اين شرط كه انسان مراقب مسائل ديگر باشد. بسياری برنامه‌های تلويزيونی، جلسات، گفت و شنودها و... سودمند نيست. اگر نيم ساعت پيش از اذان صبح بلند شويد، هم به نماز شب می‌رسيد و هم به نماز اول وقت، پس از نماز هم كمی استراحت می‌كنيد و به درس روز خود می‌پردازيد. 📚 نسيم انديشه، دفتر اول، ص ۱۴۶ تا ۱۴۸ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱. من لا يحضره الفقيه، ج ۲، ص ۶۱۸. ۲. غرر الحكم، ص ۳۶۰، ح ۸۱۵۷. @Etr_Meshkat