#آیات_مهدوی آیه 124بقره «وَاِذِ ابْتَلَي اِبْرَاهيمَ رَبُّه بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهنَّ قَالَ اِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ اِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّيتِي قَالَ لاَ ينَالُ عَهدِي الظَّالِمِينَ [و چون ابراهيم را پروردگارش، با كلماتي بيازمود و وي آن همه را به انجام رسانيد،(خدا به او) فرمود: من تو را پيشواي مردم قرار دادم.(ابراهيم) پرسيد از دودمانم(چطور)، فرمود: پيمان من به بيدادگران نميرسد] - مفضل بن عمر از امام صادق عليه السلام پيرامون تفسير آيه: «وَاِذِ ابْتَلَي اِبْرَاهيمَ رَبُّه بِكَلِمَاتٍ» پرسيد: آنها چه كلماتي هستند؟ و حضرت فرمود: آنها، همان كلماتي هستند كه آدم از پروردگارش دريافت كرده و با آنها توبه كرد، و ماجرا از اين قرار بود كه او به خدا عرض كرد: پروردگارا! به حق محمد، علي، فاطمه، حسن و حسين از تو مسألت دارم كه توبه مرا بپذيري. پس خداوند، توبه او را پذيرفت كه او توبه پذير و بخشنده است. مفضل مي گويد: به حضرت عرض كردم: اي پسر رسول خدا! منظور خداوند از «فَأَتَمَّهنَّ» چيست؟ حضرت فرمود: يعني آن كلمات را تا نام حضرت قائم عليه السلام يعني دوازده امام كه نه تن از فرزندان امام حسين عليه السلام مي باشند، كامل كرد. تفسیر عیاشی. ج1.ص77 @Etr_Meshkat