#آیات_مهدوی آیه 44انعام «فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُكِّرُواْ بِهِ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيْءٍ حَتَّي اِذَا فَرِحُواْ بِمَا أُوتُواْ أَخَذْنَاهُم بَغْتَةً فَاِذَا هُم مُّبْلِسُونَ (44)» [پس چون آن چه را كه بدان پند داده شده بودند فراموش كردند، درهاي هر چيزي (از نعمتها) را بر آنان گشوديم، تا هنگامي كه به آن چه داده شده بودند شاد گرديدند؛ ناگهان (گريبان) آنان را گرفتيم، و يكباره نوميد شدند ] 1) امام باقر عليه السلام فرمود: و اما گفته او «فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُكِّرُواْ بِهِ» هنگامي كه ولايت علي عليه السلام (با وجود دستور خداوند به پيروي از او) «فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيْءٍ» يعني دولت آنان در دنيا و آن چه در آن براي آنان فراهم شده است و اما «حَتَّي اِذَا فَرِحُواْ بِمَا أُوتُواْ أَخَذْنَاهُم بَغْتَةً فَاِذَا هُم مُّبْلِسُونَ» يعني قيام حضرت قائم عجل الله تعالي فرجه الشريف.1 1 - بصائر الدرجات، ص 89، ح 5 @Etr_Meshkat