فرصت حضور🇮🇷🇵🇸
سلام علیکم شهادت دهمین تجلی ولایت الله، تسلیت🌷 یکی از دم دستی ترین پیش بینی ها در جامعه، پیش بینی طیف برنده و بازنده شدگان جشنواره فیلم فجر است. این کار چنان ساده و بدیهی ست که می توان پیش از تهیه، تولید و نمایش فیلم ها ، به آن اقدام کرد و روی آن تاکید داشت. هر فیلم‌سازی که بیش از دیگران در طعنه به ارزش های اسلامی و لطمه به هنجارهای ملی کوشیده باشد، نظر هیأت داوران را جلب و مورد ستایش قرار می گیرد. هدف نهایی کارگزاران فرهنگ آمریکایی در ایران انقلابی، پر رنگ کردن سرمشقی ست که آمریکا به عنوان پایان تاریخ برای مردم در نظر گرفته بود.‌ این سرمشق که از آن به لیبرال دموکراسی مبتنی بر سرمایه داری یاد می‌شد، و نیروی پیش برنده‌ی آن پیشرفت های علمی جهان غرب بود، اکنون دچار ضربات خرد کننده‌ای شده است؛ ۱- آزادی بیان در نظام دموکراسی آمریکایی محدود به انتخاب دو حزب شاخص در آمریکا می باشد. این محدودیت اگر ده یا بیست و یا پنجاه سال بود، به طریقی توجیه پذیر بود. اما نزدیک به ۲۴۰ سال است که قدرت بین دو حزب دست به دست می شود. نمی توان به مردم وعده‌ی آزادی داد و در عمل، کمینه حالت ممکن شکل گرفتن یک انتخاب را برای آنان مهیا کرد. از سوی دیگر، سازمان شمارش آرا در آمریکاست که می تواند رای مردم را در هر ایالت با وتو روبرو کرده و آن را از اعتبار بیندازد. و در نهایت نفوذ پذیر بودن و امکان تقلب بالایی ست که در این دموکراسی وجود داشته و نمونه‌ی آن را در انتخابات اخیر علیه ترامپ دیدیم. ۲- سرمایه داری نیز جز شکاف طبقاتی بین ۰٫۱٪ درصد ابر سرمایه دار( عمدتا یهودی) و ۰٫۹۹٪ مردم ، برای این نظام آورده‌ای نداشته و حکام پیدا و پنهان آمریکا، چه بخواهند و چه نخواهند این شکاف جز با طغیان توده‌های مستضعف و فروپاشی این کشور ، پر نخواهد شد. الغرض! این که کارگزاران وابسته‌ی به پول و فرهنگ غربی در ایران اگر اندکی آینده نگر بودند ، این چنین علیه نظام رو به رشد و پویای ایران انقلابی، اقدام نمی کردند و با بخشیدن سیمرغ های جشنواره‌ی فیلم فجر به قماش سیاه نما،با هدف نا امیدی مردم از انقلاب و نفوذ فرهنگی آن در منطقه و جهان اقدام نمی کردند. ✍ 🆔 @FORSATE_HOZOR ➡️ https://eitaa.com/joinchat/498401312C4d8053cd95 .