‍ بارها و بارها دروغ گفته بارها و بارها آمار غلط داده بارها و بارها شرایط واقعی رو وارونه نشون داده. اونم با زل زدن تو چشم مردم و با لبخندی از سر سخره. حالا که شرایط برای گرفتن دم این روباه مکار آماده شده، ناگهان همه شدند زبان امام جامعه که آره؛ حضرت آقا گفته دولت تا آخر ادامه بده! حالا موضوع این امر چه بود و چه زمانی با چه اقتضایی شامل حال آن می شد؟ عطف به شرایط سال گذشته که روحانی پس از نا امیدی در براندازی بنزینی و نیز از عدم تایید صلاحیت پادوهای خود برای مجلس و با فشاری که کارنامه‌ی سیاهش بر او وارد می کرد، قصد داشت تا با سر هم کردن بهانه‌هایی از در مظلوم‌نمایی وارد و با رها کردن کشور ، شانه از مسوولیت خالی کند. در این شرایط بود که رهبر حکیم انقلاب از ادامه‌ی کار دولت سخن گفتند تا راه بی دولتی و هرج و مرج را در کشور ببندند. آن هم با لحاظ وجود مجلسی که ششدانگ گوش به امر دولت در همکاری با سیاست های او بود. نه خبری از نظارت بر دولت بود و نه خبری از حساب کشی. با تغییر مجلس و مطالبه‌ی نمایندگان از رییس دولت و بحث استیضاح وی، ابتکار عمل از دست روحانی برای اجرای برنامه‌ی خود خارج و از همه مهم تر این قانون است که نقش تعیین کننده را دارد. نه هفت سال زمان کمی ست برای رسیدن به عدم کفایت روحانی، و نه یک سال باقیمانده آن هم با وضعیتی که فشار اقتصادی با کاهش ارزش پول ملی بر مردم افزایش دارد، زمان کمی ست برای براندازان حرفه‌ای. با این شرایط، آیا سخن رهبری در سال گذشته قابل تطبیق با شرایط کنونی ست؟ رهبر حکیم انقلاب در دیدار با نمایندگان طبق رویه‌ی خود هم دولت را به انجام کار سفارش کردند و هم مجلس را. کجای فرمایش ایشان به معنای کوتاه آمدن نمایندگان از انجام وظیفه بوده که عده‌ی بسیاری از آن این گونه برداشت کردند؟ اما سخن اصلی این جاست؛ در نسبت عمل ما با رهبری، وظیفه‌ی ما باز کردن راه سنگلاخی و هموار کردن بستر برای جولان نظر رهبری ست، و به اصطلاح مبسوط الید کردن امام جامعه است، یا حرف گذاشتن در دهان رهبری و نظر وی را محدود کردن؟ مگر آن زمان که امام راحل از نوشیدن جام زهر سخن گفتند غیر از این بود که شرایط را با قرار دادن یک گزینه و تنها یک گزینه برای انتخاب، بر وی تحمیل کردند؟ کلا بیایید و این گونه لحاظ کنیم که دقیقا نظر رهبر حکیم جامعه این بوده که دولت با هر شرایطی تا روز آخر ادامه دهد، آیا باز کردن فضایی برای فشار به دولتی خائن تا در این فشار یا وادار به کار بیشتر و خیانت کمتر شود، یا باعث شناخت بیشتر مردم از وی گردد، چه هزینه‌ای برای کشور داشت؟ هم اکنون روحانی با علم به این که می داند هنوز از زیر تیغ استیضاح بیرون نرفته، با بهره برداری مکارانه از این فضا، نامه ای برای رهبری نوشته تا ضمن نسبت دادن ادامه‌ی کار خود به نظر رهبری، این پرونده را مهر و موم کرده و با خیال راحت و بی هیچ گزندی از سوی مجلس به برنامه ریزی برای فشار بیشتر به مردم و بهره برداری هدفمند از بورس برای انتخابات سال آینده بپردازد. از این پس ، بسیاری از مردم هزینه‌های ادامه ی این دولت را به پای رهبری خواهند نوشت. به شما قول می دهم از همین اصلاح طلبان که بر دولت چنبر زده اند خواهیم شنید که؛ وقتی که دولتی طی هفت سال در هیچ یک از بخش های تکلیفی خود کارنامه‌ی روشنی ندارد و باعث نارضایتی مردم شده، چه دلیل دارد که رهبری با خط دادن به مجلس جلوی استیضاح او را گرفته تا شرایط سخت تری برای مردم رقم بخورد؟ یعنی هم مجلس را خراب می کنند و هم هزینه ها را به حساب رهبری واریز می کنند. از آن سو نیز دولت با ژستی فاتحانه در بیان عملکرد خود و ضمن نمک پاشیدن به زخم مردم پشت تریبون آمده و با استناد به حمایت صریح رهبری از این دولت ، آن را مقارن با رضایت ایشان از دولت معرفی می کنند. یاد عباراتی از امام راحل افتادم که در نامه‌ای به آقای منتظری می فرمایند؛ «والله قسم، من از ابتدا با انتخاب شما مخالف بودم، ولی در آن وقت شما را ساده لوح می‌دانستم که مدیر و مدبر نبودید ولی شخصی بودید تحصیلکرده که مفید برای حوزه‌های علمیه بودید و اگر اینگونه کارهاتان را ادامه دهید مسلماً تکلیف دیگری دارم و می‌دانید که از تکلیف خود سرپیچی نمی‌کنم. والله قسم، من با نخست وزیری بازرگان مخالف بودم ولی او را هم آدم خوبی می‌دانستم. والله قسم، من رأی به ریاست جمهوری بنی صدر ندادم و در تمام موارد نظر دوستان را پذیرفتم» ✍ #سیاووش 🆔 @FORSATE_HOZOR