🔴🔴 بسیار مهم/
روشی که حضرت آقا در برابر بنی صدر به کار گرفتند
♦️امام خامنهای: در دوران انقلاب هم اگر كسى دچار يك سختى شد، بايد به ياد بياورد كه نگهداشتن ايمان، مثل نگهداشتن آهن تفتيده در دست است؛ يعنى واقعاً سختى دارد. حالا اگر اين سختى داشت، اعتراض بر آنكه اين سختى را به وجود آورده، وارد است؛ اما اگر من تسليم اين سختى بشوم، بر من هم اعتراض وارد خواهد بود؛ اين را واقعاً قبول كنيد.
♦️ در زمان رياست جمهورى بنى صدر، وقتى مأيوس شديم از اينكه امام حرف ما را در باره ى آقاى بنى صدر قبول بكنند، خدمت ايشان رفتيم. ما يكى يكى میرفتیم، چند نفرى میرفتیم، نوشتهای میگفتیم، زبانى میگفتیم. من يكبار خدمت امام رفتم و صريحاً گفتم من به اين نتيجه رسيده ام كه چون ديگر نمیشود با آقاى بنى صدر برخورد بكنيم، من به همان روش قبل از انقلاب بايد عمل بكنم. ما قبل از انقلاب حرفهایی میزدیم، كه وقتى كسى در آن حرفها میاندیشید، موضعى نسبت به آن دستگاه پيدا میکرد. من به ايشان گفتم مجبورم الآن حرفهایی بزنم، كه وقتى كسى در باره ى آنها انديشيد، موضعى عليه آقاى بنى صدر بگيرد. امام نگاه كردند و تبسمى كردند و هيچ چيز نگفتند.
♦️در آن زمانها، گاهى میشد كه من با دل پُر خدمت امام میرفتم؛ اما وقتى میآمدم، به رفقا میگفتم كه امام دستى به سر و صورت ما كشيدند و لقمه ى حلوايى با لطف و نگاه خودشان در دهان ما گذاشتند، ما را رها كردند؛ بعد كه میآمدیم، باز در سخنرانى خودشان میگفتند: آقاى رئيس جمهور، آقاى بنى صدر! يعنى همان، همان بود! ايشان مصلحت مى ديدند؛ چون بالاخره ايشان حكيم بودند. امام يك حكيم به معناى واقعى بود؛ يعنى واقعاً پشت ديوار و پشت حجاب را میدید، كه ماها قادر نبوديم آن را ببينيم. ايشان چيزهاى خيلى ريزترى از آنچه كه در حد ديد ما بود و هست، مى ديد.
♦️ ما وقتى در آن شرايط قرار میگرفتیم، چه كار میتوانستیم بكنيم؟ نمیشد كه ول كرد. بعضیها بريدند. اين اسمش بريدن است. آدم كه نبايد ببُرد؛ بايد بالاخره بايستد. دشمن دارد ما را مى بُراند؛ از انواع و اقسام وسایل هم استفاده میکند. اگر ما هم بريديم، به دشمن كمك كرده ايم.
🔶 بيانات در ديدار با جمعى از هنرمندان - ۱۳۷۰/۰۹/۰۴
🌐 به کانون طه آبپخش بپیوندید👇
https://eitaa.com/joinchat/1294139426C495683d11e