جیمز لیوِر مینویسد: در نقش برجسته های نینوا تصاویر زنها بندرت دیده می شود در حالی که تصاویر مردان فراوان به چشم می‌خورد. لباس‌های گشاد نشانه بزرگی و تمدن، و لباسهای تنگ نوعی توهین و بی تمدنی محسوب می‌شده است. کوروش لباس کوتاه و تن نما را نمی‌پسندید. او لباس پارسی چین دار و زیر آن یک نیم شلواری می‌پوشید که به «شلوار پاکدامنی» معروف بوده است شلوار از عناصر اصلی پوشاک ایرانیان بوده و در فرهنگهای دیگر وجود نداشته است. چینی ها و عربها شلوار پوشیدن را از ایرانی ها یاد گرفتند. یونانی ها ایرانیان را به دلیل پوشیدن شلوار مسخره می‌کردند. ویل دورانت می‌گوید : غالب پارسیان برهنه بودنِ حتی قسمتی از بدنشان را بی شرمی دانسته و همیشه بلند(تا ساق پا) لباس می‌پوشیدند. در زمان داریوش، «زنان طبقات بالای اجتماع» جز در تخت روان و روپوش دار از خانه بیرون نمی آمدند... در نقش‌هایی که از ایران باستان بر جای مانده است، صورت هیچ زنی دیده نمی شود. ملکه ها و زنان اشراف با چادر و زنان خدمتکار بدون حجاب بودند به امید خدا در جلسات بعد به سیر تاریخی پوشش و عفاف پس از میلاد مسیح خواهیم پرداخت، اگر بزرگواران سؤالی در زمینه مطالب ارسالی داشته باشند إن شاءالله پاسخگو خواهم بود