✍ رسانه های زرد ▪︎ وقتی مردم فراموش می شوند 《 اخلاق رسانه ای، مهمتر از سواد رسانه‌ای 》 عصر،عصر ارتباطات است. عصر زندگی در جهان مدرن و فضای دیجیتال. عصر اعجاز رسانه ها و یا غوغای رسانه ها. امروز قدرت از آن رسانه ها است. رسانه هایی که هر کاری بخواهند انجام می دهند. سفید را سیاه و سیاه را سفید می کنند، مظلوم را ظالم و ظالم را مظلوم می سازند. رسانه هایی که هر جا نانش چرب تر باشد آتشِ تنور همانجا را روشن می کنند. رسانه هایی که هرجا منفعتش پر چرب تر باشد بر سر سفره همان جا می نشینند و هر فرمانی که مصلحتشان را تامین کند به همان جهت می چرخند و در این چرخش رسانه ای یا بهتر بگویم چرخش منفعت طلبی تنها کسانی که فراموش می شوند و یا به بازی گرفته می شوند مردم هستند و مردم. رسانه هایی که مطالبه گری اشان نه از روی دادخواهیِ حق مردم بلکه نوع طلبکاری و سهم خواهی است. فقط کافی است‌ جیب صاحبان این رسانه ها را از آذوقه پر کنند، دیگر دهانشان بسته می شود و صدایشان در نمی آید. این حکایتِ تلخ، حکایت رسانه های زرد است رسانه هایی که منافعشان مهمتر از منافع مردم است.رسانه هایی که قلمشان روی زبان باندهای قدرت می چرخد. حال در این شرایط که قدرت رسانه ای را در جهت دهی افکار عمومی ،نمی توان نادیده گرفت، رسانه ها‌ی زرد بهترین فرصت برای سود جویانی شده تا با استخدام بوقچی ها به اسم مردم، به دنبال منافع خود باشند. اینجاست که متوجه می شویم اخلاق رسانه ای مهمتر از سواد رسانه ای است و اگر اخلاق رسانه ای نباشد، رسانه ها بی اخلاقی ترین عناصر جامعه خواهند شد و به جای آنکه در خدمت مردم و منافع مردم باشند به جای آنکه از حق و حقوق مردم دفاع کنند، از منافع باندهای سیاسی دفاع می کنند و با پیوند خود به باندهای ثروت، در خدمت شبکه قدرت و قدرت سالاران خواهند بود و برای حفظ منافع خود از هیچ غوغایی چشم پوشی نمی کنند. و این در حالی است که رسالت رسانه ها در مطالبه گری از حق ‌و حقوق مردم است. رسانه ها مهمترین عنصر در رشد و بالندگی و پیشرفت جامعه را دارند رسانه ها زبان گویای مردم هستند تا مسولان را زیر ذربین عدالت خواهی پاسخگو کنند و حق مردم را اهالی سیاست و قدرت یستانند و سلام و درود بر رسانه هایی که شرافت و عزت خود را در ازای چاکری باندهای قدرت نمی فروشند عطاران_ یک معلم