پارک‌های شهری ما در حال تبدیل شدن به توالت عمومی سگ‌ها هستند. اساساً یکی از دلایل سگ‌چرانی در پارکها، دفع ادرار و مدفوع آنها در محلی غیر از محیط داخلی خانه است و این کار اگرچه محل خانه شخصی سگ‌چران‌ها را تاحدودی از آلودگی‌های شدید مصون می‌دارد اما در عوض موجب آلودگی شدید محوطه پارکها به عنوان محیط‌های بشدت شلوغ و مورد استفاده عموم مردم می‌گردد. همه ما شاهد هستیم که در شب‌ها، محیط پارکها پرازدحام و متراکم از جمعیت هستند و بساط‌های خانوادگی در کنار یکدیگر پهن شده‌اند. این در حالی است که زمینی که این خانواده‌‌ها روی آنها بساط کرده‌اند، مصون از آلودگی ادرار و مدفوع سگ‌ها نیست.
راه چاره چیست؟
ظاهراً مسئولان پارکها چندان به فکر حل این معضل نیستند . در این حال تنها یک راه‌حل باقی می‌ماند و آن آگاهی بخشی به مردم است. برای این کار لازم است به مردمی که در حال استفاده از فضای عمومی پارکها هستند هشدار داده شود محیطی که آنها قصد پهن کردن زیرانداز و نشستن روی آن را دارند و فضایی که فرزندان خردسال آنها می‌خواهند روی آن بدوند و بازی کنند، ممکن است آلوده به ادرار و مدفوع سگ‌ها باشد و لذا مراقبت‌های لازم را برای پیشگیری از بیماری خود و فرزندانشان به عمل آورند. این کار را با نصب پلاکاردها، بنرها، تراکت‌ها و امثالهم در ورودی و همچنین محیط داخلی پارکها می‌توان انجام داد. متن این پلاکاردها و بنرها می‌تواند مفاهیمی از این قبیل باشد:
- محیط پارک آلوده به ادرار و مدفوع سگ‌ها است. لطفاً مراقب سلامت خود باشید.
- قبل از پهن کردن زیرانداز، لطفاً نسبت به آلوده نبودن آن محل به مدفوع سگ اطمینان حاصل کنید.
- از نشستن و بازی کردن فرزندان خود روی چمن‌ها جلوگیری کنید زیرا احتمال آلودگی آنها به ادرار و مدفوع سگ‌ها وجود دارد.
- سگ‌چران‌ها پارک را تبدیل به توالت سگ‌ها کرده‌اند. لطفاً در استفاده از پارک احتیاط کنید.
همچنین می‌توان کمپین و پویشی را به راه انداخت تا از سگ‌ها در حال ادرار و مدفوع کردن در محیط پارکها و اماکن عمومی و نیز آلودگی‌های به جا مانده از آنها، عکس و فیلم تهیه شود و در فضای مجازی منتشر گردد. این تصاویر را می‌توان در کنار پلاکاردها و بنرهای نصب شده در پارکها نیز قرار داد تا کسانی که قصد استفاده از پارکها را دارند به نحو بهتری بتوانند نسبت به واقعیات و مخاطرات موجود در آن محیط آگاهی یابند.
حال که مسئولان ذیربط اراده و جدیتی برای جلوگیری از آلودگی پارکها ندارند، آیا راهی جز بالا بردن سطح آگاهی عمومی مردم برای مراقبت از سلامت خود باقی می‌ماند؟